Οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν το μέλι κυρίως τον χειμώνα για τα θρεπτικά του συστατικά και την ωραία γεύση του.
Εκτός όμως από την χρήση του αυτή τόσο το μέλι όσο και άλλα προϊόντα των μελισσών χρησιμοποιούνται πια στην ιατρική.
Η Apitherapy (από το λατινικό apis που σημαίνει μέλισσα) είναι ο αγγλικός όρος για την μελισσοθεραπεία που είναι η ιατρική χρήση των προϊόντων που κατασκευάζονται από τις μέλισσες.
Τα προϊόντα αυτά χρησιμοποιούν το δηλητήριο της μέλισσας, το μέλι, την γύρη, τον βασιλικό πολτό, την πρόπολη, και το κερί της μέλισσας.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των προϊόντων των μελισσών ήταν γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια και μερικοί ιστορικοί της ιατρικής υποστηρίζουν ότι είναι τόσο παλιά η χρήση τους, όσο η και η ίδια η ιατρική.
Η περίοδος που οι ανθρωπότητα ήταν στο επίπεδο του κυνηγού και του τροφοσυλλέκτη θεωρείται πως χρησιμοποίησαν τη μέλισσα ως πηγή της φυσικής ιατρικής.
Στην αρχαία Αίγυπτο, στην Ελλάδα, και στην Κίνα, τρεις μεγάλοι πολιτισμοί γνωστοί για τα ιδιαίτερα ανεπτυγμένα ιατρικά τους συστήματα.
Ο Ιπποκράτης, ο Έλληνας γιατρός που είναι γνωστός ως ο «Πατέρα της Ιατρικής», αναγνώρισε τις θεραπευτικές ιδιότητες του δηλητηρίου των μελισσών για την θεραπεία της αρθρίτιδας και άλλων κοινών προβλημάτων.
Σήμερα, αυξανόμενες επιστημονικές αποδείξεις δείχνουν ότι διάφορα προϊόντα της μέλισσας προάγουν την επούλωση, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος, για τη μείωση της φλεγμονής και την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μελισσοθεραπεία δεν είναι μόνο η χρήση του δηλητηρίου για την επούλωση, που συχνά αποκαλείται θεραπεία του τσιμπήματος των μελισσών, αλλά η χρήση όλων των προϊόντων της κυψέλης, και συνήθως ένας συνδυασμός αυτών.
Ειδικά με αιθέρια έλαια, ανάλογα με την περίπτωση για την οποία θα χρησιμοποιηθούν.
Η πιο σύγχρονη μελέτη της μελισσοθεραπείας, αφορούσε συγκεκριμένα το δηλητήριο, ξεκίνησε μέσα από τις προσπάθειες του Αυστριακού γιατρού Φίλιπ Τερκ όπου στην μελέτη του “Έκθεση σχετικά με μία ιδιόμορφη σύνδεση μεταξύ του τσιμπήματος των μελισσών και των Ρευματισμών” του 1888, αποδεικνύει τις ευεργετικές ιδιότητες του δηλητηρίου των μελισσών.
Σήμερα ειδικά κατεργασμένα σκευάσματα χρησιμοποιούνται για ασθένειες όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, η αρθρίτιδα, οι πληγές, ο πόνος, η ουρική αρθρίτιδα, ο έρπητας ζωστήρας, τα εγκαύματα, η τενοντίτιδα, και οι λοιμώξεις.