Το σύνορο των Κόσμων. Αλλά τώρα πρέπει να δώσουμε και το γεωγραφικό του στίγμα.
Ο Ζυγάκτης ποταμός βρίσκεται στην ανατολική Μακεδονία. Βέβαια, δεν θα μπορέσετε να τον εντοπίσετε, ούτε στον χάρτη, ούτε ρωτώντας, με αυτό το όνομα.
Αλλά θα τον βρείτε, σίγουρα. Πρόκειται για το περιβόητο Βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας, λίγο έξω από τους Φιλίππους.
Πρόκειται για ένα σεβαστό προσκύνημα. Το απατηλά ήρεμο ποτάμι δημιουργεί έναν πραγματικό παράδεισο στην – έτσι κι αλλιώς – εύφορη περιοχή.
Το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Λυδίας, είναι ένα κόσμημα ιερής αρχιτεκτονικής και ταιριάζει θαυμαστά με τον περιβάλλοντα χώρο.
Ο δροσερός αέρας μετριάζει την ζέστη του κάμπου των Φιλίππων που απλώνεται τριγύρω και δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα για μια κατανυκτική προσευχή.
Στο μικρό ποταμάκι έχει χτιστεί – σχετικά πρόσφατα – μια σειρά κερκίδες και ένα μικρό γεφυράκι που ενώνει τις δύο όχθες.
Αφού το μέρος είναι κατ’ εξοχήν βαπτιστήριο, προς τιμής της Αγίας Λυδίας, της πρώτης Ευρωπαίας χριστιανής, η οποία βαπτίστηκε από τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο.
Είναι καταπληκτικό το ότι εδώ ακριβώς, στο ποτάμι της ζωής και του θανάτου των αρχαίων, στο σημείο που «αφανίστηκε» η Περσεφόνη, η χριστιανική οξυδέρκεια διάλεξε να βαπτίζει τους νεοφώτιστους.
Δεν υπάρχει πιο αρμονική συνέχεια της παλαιάς θρησκείας με την νεώτερη.
Εννοείται, ότι οι πιστοί που προσέρχονται δεν γνωρίζουν στην πλειοψηφία τους πού ακριβώς βρίσκονται, θεωρώντας ότι πρόκειται απλώς για ένα αγίασμα.
Αν κάποιος μπει λίγο μέσα στη βλάστηση που καλύπτει τις όχθες από το ρυάκι, θα δει έκπληκτος τα κλαδιά να βαραίνουν από αφημένα τάματα.
Είναι φιδοπουκάμισα δεμένα με κόκκινη κλωστή και τσόφλια από αυγά. Κάποιοι ξέρουν πολύ καλά πού βρίσκονται και τι είναι το ποτάμι.
Θα μπορούσα με ασφάλεια να στοιχηματίσω πως είναι οι γυναίκες της περιοχής, από τη Νικίσσιανη ή τους Αντιφιλίππους, αυτές οι απόγονοι της ιέρειας Ολυμπιάδας, που παριστάνουν τις κοινές θνητές.
Την ημέρα. Το βράδυ ιερουργούν προς τιμήν της Περσεφόνης που από εδώ, από τον Ζυγάκτη ποταμό, κατέβηκε στο βασίλειο του κάτω κόσμου.
Χτίστηκε κάπου στη δεκαετία του 1970, από κάποιον πολύ βαθύ γνώστη της εσωτερικής ιστορίας.
Ολόκληρο το εκκλησάκι είναι μια ανοιχτή κολυμπήθρα, που καταλαμβάνει όλο το κέντρο.
Το ιερό είναι ανοιχτό, χωρίς πύλη, όπως στους πρωτοχριστιανικούς ναούς.
Για αυτό το εκκλησάκι, που το λατρεύουμε, θα κάνουμε ένα ειδικό αφιέρωμα γιατί το αξίζει, οπότε δεν θα σας αποκαλύψουμε τώρα τα μυστικά του.
Κατά την πορεία της ζωής σου, είναι πιθανό να συναντήσεις ανθρώπους που είναι δύσκ ...
Συνήθως, όταν ακούμε τον όρο “ναρκισσιστής”, έχουμε στο μυαλό μας έναν εξωστρ ...
Είναι αλήθεια ότι όταν κοιτάς τα βλέμματα των ανθρώπων γύρω σου, νιώθεις περηφάνια ...
Εξερευνώντας την έννοια των όρων. Πολλές φορές, όταν συζητάμε για όρια στο πλαίσιο ...
Ίσως έχετε πολλές φίλες, αλλά η κολλητή σας είναι μοναδική. Ακόμα κι αν ανήκετε σε μ ...
Κάθε φορά που αντιμετωπίζετε αρνητική κριτική, έχετε την ευκαιρία να κατανοήσετε ...
Περισσότερα Σχετικά Άρθρα