Αρχική > themataΘέματα>
• Ρομπότ Τάλως !

Υπήρχαν ρομπότ στην αρχαιότητα;

Προστάτευε την Μινωική Κρήτη ένα ρομπότ;

Ο Τάλως ένας  μεταλλικός γίγαντας που κατασκεύασε ο Ήφαιστος για να δωρίσει στον ετεροθαλή αδελφό του βασιλιά Μίνωα, ήταν ένα χάλκινο ανθρωπόμορφο «ρομπότ» που θα γύριζε το νησί τρεις φορές την ημέρα για να μην δεχτεί επίθεση από εχθρούς.

Μπορούσε να κινείται με μεγάλη ταχύτητα και να σηκώνει τεράστια βάρη, έτσι είχε την δύναμη να σηκώνει μεγάλους βράχους και να τους εκσφενδονίζει στα εχθρικά πλοία, ή ακόμη να συλλαμβάνει τους εχθρούς και να τους ψήνει ζωντανούς προστατεύοντας το νησί.

Κατά μία άλλη εκδοχή, κατασκευαστής του Τάλου ήταν ο Δαίδαλος,

Όπου εξορισμένος στην Κρήτη από τον Άρειο πάγο λόγο του φόνου του ανιψιού του Τάλου ή Κάλου, τον κατασκεύασε για τον Μίνωα και τον ονόμασε έτσι από τύψεις.

Ο Απολλόδωρος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και ο Λουκιανός αναφέρουν ότι ο Τάλως ήταν καμωμένος από χαλκό.

Πιθανόν ήταν από μπρούτζο (κράμα χαλκού-κασσίτερου) καθώς ο σκέτος χαλκός είναι αρκετά μαλακός.

Στοιχεία γι αυτό έχουμε και λόγω του χρώματος του Τάλου που εικονίζετε σε αγγεία ως χρυσοπράσινος, που είναι το χρώμα του μπρούτζου, ενώ ο Απολλώνιος λεει: “…και ήταν φτιαγμένος από το είδος εκείνο του χαλκού και ήταν όλος χάλκινος…..”

Κατά τον Πλάτωνα, δίπλα στον Ροδάμανθυ,

Που ήταν φύλακας των νόμων μέσα στην πόλη, ο Μίνωας ανέθεσε το ίδιο καθήκον στον Τάλω για τις άλλες περιοχές της Κρήτης.

Πράγματι ο Τάλως πέρναγε τρεις φορές τον χρόνο από όλα τα χωριά της Κρήτης, επιβλέποντας την εκτέλεση των νόμων.

Τους κουβάλαγε παντού μαζί του στην πλάτη του, χαραγμένους σε χάλκινα πινάκια.

Τάλως στην κρητική διάλεκτο σημαίνει ήλιος.

Μάλιστα ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς, μας πληροφορεί πως ήταν Ηλιακός θεός που ξέπεσε σε ήρωα.

Σε νόμισμα που βρέθηκε στο μινωικό ανάκτορο της Φαιστού, ο Τάλως απεικονίζεται νέος, γυμνός και με φτερά στους ώμους.

Πιθανώς τα φτερά εξηγούν τη μεγάλη του ταχύτητα αφού μπορούσε τρεις φορές τη μέρα να γυρίσει ολόκληρη την Κρήτη.

Εξωτερικά ο Τάλως έμοιαζε με θεόρατο άντρα που το σώμα του ήταν φτιαγμένο από χαλκό.

Είχε μία και μόνη φλέβα που του έδινε ζωή.

Αυτή ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στους αστραγάλους ενώ αντί για αίμα έτρεχε μέσα της λιωμένο μέταλλο.

Στους αστραγάλους του υπήρχε σφηνωμένο ένα χάλκινο καρφί που δεν άφηνε να χυθεί το υγρό που τον κρατούσε στη ζωή.

Στη μινωική Κρήτη δεν έχουν βρεθεί ίχνη τειχών για την προστασία των πόλεων γι’ αυτό και ο Έβανς, ο ανασκαφέας της Κνωσού, μιλούσε για την περίφημη “μινωική ειρήνη” (pax minoica).

Φαίνεται ο Μίνωας ένιωθε ασφαλής έχοντας έναν πανίσχυρο φρουρό Τάλω.

Ο Τάλως έμπαινε στη φωτιά και το χάλκινο κορμί του πυρακτωνόταν. Μετά σφιχταγκάλιαζε τους εχθρούς, που φυσικά γίνονταν παρανάλωμα.

Υπάρχει μία παράδοση ότι, όταν οι Σαρδηνοί προσπάθησαν να εισβάλουν στο νησί είχαν αυτό το “καυτό” τέλος, γι’ αυτό τα νεκρά τους κορμιά βρέθηκαν με στόματα ανοιχτά από τον πόνο και τη φρίκη.

Όπως λέει ο μύθος, ο Τάλως αφού σύντριβε ή έκαιγε τους εχθρούς της Κρήτης, ξεσπούσε σε γέλια.

Ίσως από αυτό κατάγεται η έκφραση “σαρδόνιο γέλιο”, δηλαδή το σαρκαστικό γέλιο του νικητή μίας αναμέτρησης, που κομπάζει και ειρωνεύεται τους ηττημένους.

Ο Τάλως θα προστάτευε αιώνια το νησί της Κρήτης,

Αν δεν βρισκόταν μια μάγισσα, ανιψιά της βασίλισσας Πασιφάης, να τον παραπλανήσει και να τον θανατώσει με πονηριά.

Ο Τάλως έριχνε βράχους στην “Αργώ” το πλοίο των Αργοναυτών, και δεν τους άφηνε να πλησιάσουν το νησί.

Τότε η Μήδεια μάγεψε με τα λόγια της τον καλοκάγαθο γίγαντα από μακριά και τον έκανε ανήμπορο να κινηθεί, ή κατά άλλους του υποσχέθηκε την αθανασία.

Έτσι κατάφερε να τον πλησιάσει και να του τραβήξει το καρφί από τον αστράγαλο του, που προστάτευε το ιχώρ να μη χυθεί.

Το θεϊκό υγρό χύθηκε σαν λιωμένο μολύβι και ο Τάλως σωριάστηκε νεκρός.

Άλλοι λένε πως η Μήδεια ξέκανε τον Τάλω βάζοντας του μανία, και άλλοι πως τον χτύπησε με τόξο ο Ποίας, ο πατέρας του Φιλοκτήτη.