Αρχική > themataΘέματα>
• Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων !

Είναι ο αρχαιότερος υπολογιστής ο μηχανισμός των Αντικυθήρων;

Πόσους αιώνες πριν και με τι μέσα κατασκευάστηκε; «Μιλάει» ελληνικά ο μηχανισμός των Αντικυθήρων;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα γεννήθηκαν από την μέρα της ανέλκυσής του από τα νερά του αιγαίου.

Ήταν το 1900 όταν οι σφουγγαράδες από την Σύμη ανέσυραν από το αρχαίο ναυάγιο της θάλασσας των Αντικυθήρων, διάφορα γλυπτά και άλλα αντικείμενα και μεταξύ αυτών και τον πιο εξελιγμένο μηχανισμό της αρχαίου κόσμου, έναν υπολογιστικό σύνθετο μηχανισμό που έγινε παγκοσμίως γνωστός με την ονομασία Μηχανισμός των Αντικυθήρων.

Έκτοτε οι αρχαιολόγοι,

Και ομάδες ειδικών επιστημόνων προσπαθούσαν να λύσουν το μυστήριο της λειτουργίας του.

Για τον λόγο αυτό η επιστημονική κοινότητα διαμόρφωσε το Antikythera Mechanism Research Project (Ερευνητικό Πρόγραμμα Μηχανισμού των Αντικυθήρων).

Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Cardiff, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου πιστεύουν σήμερα ότι είναι κοντά στην επίλυση του μυστηρίου, με τη χρήση υπερσύγχρονης τεχνολογίας ακτινών-Χ, η οποία αποκάλυψε κάποιες προηγούμενα κρυμμένες Ελληνικές επιγραφές, οι οποίες πιθανότατα επιβεβαιώνουν την υπόθεση του πλανητικού υπολογιστή.

Ο συντονιστής της βρετανικής ομάδας Mike Edmunds του πανεπιστημίου του Cardiff λέει με ενθουσιασμό: «Τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα που πήραμε από τη χρήση του τομογράφου της ομάδας X-Tek μας επιτρέπουν να κάνουμε μια ακριβή έρευνα για το μηχανισμό.

Δε νομίζω ότι θα μπορούσαν ποτέ να υπήρχαν καλύτερες συνθήκες!»

Όπως εξηγεί ο Edmunds: «Το πραγματικό ερώτημα είναι, για πιο σκοπό είχε κατασκευαστεί ο μηχανισμός; Ήταν για να υπολογίζει ημερολόγια;

Ήταν απλά ένα εργαλείο εκμάθησης; Το κείμενο που ανακαλύφθηκε ίσως βοηθήσει να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα». «Μέρος του κειμένου στο μηχανισμό, που ξεπερνά τους χίλιους χαρακτήρες, έχει ήδη αποκρυπτογραφηθεί.Έχουμε ανακτήσει ήδη το 95% του κειμένου», λέει ο φυσικός, ειδικευμένος στην ανάλυση ιστορικών αντικειμένων,  Γιάννης Μπιτσάκης, μέλος της ομάδας έρευνας.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Μπιτσάκη, η πρόκληση είναι να «τοποθετηθεί ο μηχανισμός στο επιστημονικό πλαίσιο, μια που ουσιαστικά έρχεται από το πουθενά …και πετιέται στα μούτρα της ισχύουσας θεωρίας, η οποία υποστηρίζει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν γνώση εφαρμοσμένης τεχνολογίας».

Ο Edmunds συμφώνησε λέγοντας:

«Πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη δοκιμασία για την κουλτούρα των Ελλήνων και για το πόσο ήταν αυτοί προηγμένοι, πριν από την εισβολή των Ρωμαίων».

Ο μηχανισμός είναι χάλκινος περιελάμβανε τουλάχιστον 30 οδοντωτούς τροχούς καθώς επίσης κλίμακες, άξονες και δείκτες.

Οι ελληνικές, αστρονομικού περιεχομένου επιγραφέςστην επιφάνεια του Μηχανισμού αναφέρονται σε αστρονομικούς και ημερολογιακούς υπολογισμούς, ενώ οι επιγραφές στις μεταλλικές πλάκες, που τον προστάτευαν, αφορούν στις οδηγίες χρήσεις του οργάνου.

Ο Μηχανισμός προστατευόταν από ξύλινο πλαίσιο, που έφερε από μια ορειχάλκινη πλάκα στην πρόσθια και στην οπίσθια όψη.

Είναι ο αρχαιότερος, πολυσύνθετος αστρονομικός φορητός υπολογιστής, με τον οποίον προσδιορίζονταν οι θέσεις του Ήλιου, της Σελήνης και, πιθανότατα, των πέντε γνωστών κατά την αρχαιότητα πλανητών του Ερμή, της Αφροδίτης, του Άρη, του Δία και του Κρόνου.

Επίσης, χρησιμοποιούνταν για την πρόβλεψη των εκλείψεων του Ήλιου και της Σελήνης, για την τήρηση ενός πολυετούς ημερολογίου με μεγάλη ακρίβεια, καθώς και για τον προσδιορισμό του χρόνου τέλεσης των Πανελλήνιων Αγώνων που πραγματοποιούνταν στην Ολυμπία, στους Δελφούς, στη Νεμέα, στην Ισθμία και στη Δωδώνη.

Η κατασκευή του ανάγεται στο β΄ μισό του 2ου αι. π.Χ..

Η τεχνολογία του, η οποία παραπέμπει στους διαδόχους του Αρχιμήδη και τη Σχολή του Ποσειδωνίου στη Ρόδο, είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης της φιλοσοφίας και των θετικών επιστημών, που είχε συντελεστεί στον ελλαδικό χώρο μέχρι εκείνη την εποχή, και στηρίχθηκε σε γνώσεις της Ελληνιστικής Εποχής (αστρονομικές σταθερές, μηχανικό σχεδιασμό και χρήση των επικυκλικών οδοντωτών τροχών).

Ο Μηχανισμός αποτελεί μαρτυρία για την αστρονομική, μαθηματική και μηχανική ιδιοφυΐα των αρχαίων Ελλήνων στα μέσα του 2ου αι. π.Χ.