Αρχική > themataΘέματα>
• Νικόλαος Κουζάνους !

Ξέρετε την περίεργη αυτή ιδιοφυία;

Ο πρώτος διανοούμενος και στοχαστής της πρώιμης Αναγέννησης ήταν ο ιερωμένος Νικόλαους Κουζάνους.

Το αληθινό του όνομα ήταν Krebs von Cues, αλλά το μετέφρασε στα Λατινικά σε Nicolaus Cusanus.

Γεννήθηκε το 1401 γεννήθηκε στο χωριό Κυς (Kues) ή Κούζα (Cusa), κοντά στον ποταμό Μοσέλ (Moselle) της Γερμανίας,  και πέθανε στην Ιταλία στις 11Αυγούστου του 1464.

Σπούδασε στο Ντέβεντερ και στην Πάντοβα νομικά αλλά επέστρεψε στην Χαϊδελβέργη της Γερμανίας για σπουδές φιλοσοφίας και θεολογίας στην Κολονία.

Υπήρξε ικανός πειραματικός επιστήμονας,

Ο οποίος πρότεινε, πριν από τον Κοπέρνικο,  μια συμπαντική κίνηση που δεν είχε ως κέντρο της τη Γη, μολονότι θεωρούσε ότι η κίνηση αυτή επηρεαζόταν από τον πλανήτη μας.

Χειροτονήθηκε ιερέας ενώ συμμετείχε ως απεσταλμένος του πάπα σε διάφορες αποστολές σε μία προσπάθεια ένωσης και, παράλληλα, μεταρρύθμισης της χριστιανικής εκκλησίας.

Έλαβε, επίσης, μέρος στην αποστολή στην Κωνσταντινούπολη για τις διαπραγματεύσεις περί της επανένωσης της ορθόδοξης και της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.

Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στην Ελλάδα για τη διερεύνηση των προοπτικών ένωσης της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας, έμαθε τέλεια την ελληνική γλώσσα και μελέτησε τα έργα του Πλάτωνα.

Αργότερα, έγινε καρδινάλιος και επίσκοπος.

Μολονότι υπήρξε ένας από τους μεγάλους ηγέτες στο κίνημα μεταρρύθμισης του 15ου αιώνα, το ενδιαφέρον των σύγχρονων μελετητών του Νικόλαου Κουζάνου εστιάζεται πολύ περισσότερο στη φιλοσοφία του, παρά στην πολιτική ή εκκλησιαστική δραστηριότητά του.

Όσον αφορά τη θρησκεία, δικαιούται να θεωρείται ένας από τους μεταρρυθμιστές της. Ομοίως, στη φιλοσοφία ήταν ένας από εκείνους που αρνήθηκαν τον σχολαστικισμό, όταν ήταν ακόμα το ορθόδοξο φιλοσοφικό σύστημα της εποχής.

Ένα από τα βασικά έργα του Κουζάνους,

Έχει τον τίτλο Απολογία της σοφής αμάθειας(Apologia doctae ignorantiae, 1440) και «σοφή αμάθεια» είναι ακριβώς αυτή του φιλοσόφου, ο οποίος αναγνωρίζει τα όρια της λογικής απέναντι στην πραγματικότητα του Θεού.

Η λογική προχωρεί καθορίζοντας αναλογίες ανάμεσα σε εκείνο που γνωρίζει και σε εκείνο που πρέπει να ανακαλύψει, αλλά ο Θεός βρίσκεται πέρα από κάθε αναλογία και αντιτίθεται στο λογικό ως τελειότητα και ιδεατή πληρότητα.

Ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να την αγγίξει, αλλά θα προσπαθεί συνεχώς να την πλησιάσει.

Δηλαδή ο Κουζάνους υποστήριξε ότι ο άνθρωπος είναι σοφός στο βαθμό που, κατά την αναζήτηση της αλήθειας έχει συναίσθηση των ορίων του νου· εν τοιαύτη περιπτώσει, ο άνθρωπος είναι αδύνατον να συλλάβει την απόλυτη αλήθεια με το λόγο.

Η βασική διδασκαλία του Νικόλαου Κουζάνου,

Εστιαζόταν στο ότι ο κόσμος ήταν μία από τις ερμηνείες του Θεού, εφόσον όλα τα κτιστά όντα ενυπάρχουν στον λόγο του Θεού, στον οποίο συγκεντρώνεται όλη η αλήθεια και η πραγματικότητα του κόσμου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα τα έργα του επηρέασαν βαθύτατα όχι μόνον τους αστρονόμους, αλλά τη θεολογία και τη φιλοσοφική-επιστημονική σκέψη της εποχής της Αναγέννησης και του ουμανισμού.

Εναντίον της μεσαιωνικής σκέψης που είχε προσπαθήσει να ακινητοποιήσει την πραγματικότητα μέσα σε ένα σύστημα αμετακίνητων ορισμών, όπου δεν υπήρχε πια χώρος για την αμφιβολία και την αναθεώρηση, ο Κουζάνους στο έργο του De visione Dei υποστήριζε:

«Εκείνος που βρίσκει έναν απέραντο και ανυπολόγιστο θησαυρό είναι πολύ πιο ικανοποιημένος από εκείνον που βρίσκει έναν θησαυρό επιδεκτικό μέτρησης και πεπερασμένο.

Έτσι και η αγία άγνοια είναι η πιο ποθητή τροφή του πνεύματός μου, τόσο περισσότερο που τον θησαυρό αυτόν τον βρίσκω ακριβώς μέσα στο δικό μου χωράφι και γι’ αυτό μου ανήκει ως ιδιοκτησία μου».