Αρχική > themataΘέματα>
• Εγκοίμηση !

Τι συνέβαινε με τα όνειρα στην αρχαιότητα;

Οι εγκοιμήσεις όπως γίνονταν στα Ασκληπιεία ήταν εκ πρώτης όψεως απλές και νηφάλιες. Οι θεραπείες του Θεού ήταν ιατρικές θεραπείες.

Ο Ασκληπιός δρούσε ως γιατρός. Οι θεραπείες του ήταν ιατρικά θαύματα.

Αυτά γίνονταν κατά τη διάρκεια του ονείρου, κατά την οποία οι ικέτες πίστευαν ότι θα εμφανιζόταν ο Θεός.

Στα όνειρα, η ψυχή ερχόταν σε επαφή με εκείνες τις θεϊκές δυνάμεις που περιβάλουν τους ανθρώπους και τον κόσμο, τις οποίες δεν μπορούσε να συλλάβει όταν ήταν ξύπνια.

Εγκοίμηση ήταν όλη η διαδικασία του να κοιμηθεί κανείς σ’ έναν ιερό χώρο, ώστε να δεχτεί ένα όνειρο αποκαλυπτικό είτε για  θεραπευτικούς σκοπούς, είτε για να μάθει για το μέλλον του.

Εγκοιμητικά μαντεία υπήρξαν σε όλα τα μέρη του αρχαίου κόσμου.

Το ίδιο αρκετά υπήρξαν τα ιερά όπου ο θεραπευτικός χαρακτήρας προεξείχε. Οπωσδήποτε τέτοιο ρόλο έπαιξαν όλα τα Ασκληπιεία αλλά και άλλα ιερά.

Η Εγκοίμηση ή Εγκοιμητήριο ήταν ο χώρος όπου ο πιστός ή οι πιστοί έπρεπε να πάνε να κοιμηθούν. Η πίστη οπωσδήποτε έπαιζε σημαντικό ρόλο.

Στην Ελλάδα οι πιο διάσημοι ιεροί χώροι όπου λειτούργησαν εγκοιμητήρια για θεραπευτικούς σκοπούς ήταν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, το Αμφιαράειο του Ωρωπού και το Τροφώνιο Άντρο στη Λιβαδειά.

Από όλα τα μέρη της Ελλάδας ασθενείς συνέρεαν στα ιερά αυτά να θεραπευτούν με τη συνδρομή της θεότητας.

Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν εκεί ερείπια,

Κυρίως στην Επίδαυρο και στο Αμφιαράειο, τα οποία μαρτυρούν το μεγαλείο που είχαν στην ακμή τους που διήρκησε αιώνες.

Όταν λοιπόν έφτανε στο Ασκληπιείο ο ικέτης αρχικά γινόταν η διάγνωση και αναλόγως ακολουθούσε μια σωστή δίαιτα ή και νηστείες, παραμονή και περίπατοι μέσα στους ιερούς χώρους, οι οποίοι ήταν διαμορφωμένοι κατάλληλα ώστε να ξεκουράζουν το πνεύμα των ασθενών.

Επαφή με τους λειτουργούς του ναού-θεραπευτηρίου οι οποίοι οδηγούσαν την ψυχή και το νου σε μια ανάταση και ψυχική θεώρηση των πραγμάτων. Γίνονταν εξαγνιστικά λουτρά με κρύο και θερμό νερό.

Αφού λοιπόν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα ο άρρωστος και οι ιερείς, εξετάζοντας τα σπλάχνα των ζώων από ορισμένες θυσίες, αποφαίνονταν ότι ο θεός ενέκρινε τη συνέχιση της διαδικασίας, τότε προχωρούσαν παρακάτω.

Ο ασθενής έπρεπε να θυσιάσει ένα ζώο και να κοιμηθεί το βράδυ πάνω στο δέρμα του.

Η εφαρμογή της Εγκοίμησης γινόταν από τους ιεροθεραπευτές με κατάνυξη και σεβασμό προς το Υπέρτατο Όν που εκπροσωπείτο από τον Αρχιερέα – Θεό Ασκληπιό.

Οι ιερείς οδηγούσαν τον άρρωστο στο Άβατο (ή Άδυτο ή Εγκοιμητήριο) που ήταν το κτίσμα στο οποίο θα περνούσε τη νύχτα της μεγάλης προσδοκίας.

Μετά σε αυτές τις ιερές αίθουσες ο πιστός, ξαπλωμένος πάνω στο δέρμα ζώου, περίμενε να δει στο όνειρό του το Θεό να τον θεραπεύσει.

Η όλη διαδικασία με νηστείες, διαλογισμούς, καθάρσεις, σωστό προσανατολισμό και ψυχής και πνεύματος και ακόμη με συνοδό την πίστη του ασθενή και τις οδηγίες των ιερέων, οδηγούσε τη νύχτα σε ένα αποκαλυπτικό όνειρο.

Με διάφορους τρόπους ο θεός, ο οποίος μπορεί και να εμφανιζόταν στο όνειρο του ασθενή, έδειχνε στον ασθενή τον τρόπο και το είδος θεραπείας που έπρεπε να ακολουθήσει. Το πρωί ο άρρωστος έλεγε το όνειρο στους ιερείς και αυτοί το αποκρυπτογραφούσαν.

Κατόπιν έφευγε, αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσφορά στο θεό.

Εδώ ας παρατηρήσουμε ότι η όλη διαδικασία είναι σαμανικού χαρακτήρα.

Ο Ερυξίμαχος, ο Αθηναίος ιατρός, που συμμετέχει στο Συμπόσιο του Πλάτωνος, δηλώνει ότι ο Ασκληπιός με τις μεθόδους του γνώριζε πώς να καλλιεργεί φιλία και αρμονία ανάμεσα σε εχθρικά και ανταγωνιστικά στοιχεία.

Η ιατρική του Ασκληπιού επαναφέρει τη φιλία σε κάθε επίπεδο, μεταξύ των ανταγωνιζόμενων στοιχείων μέσα στο σώμα μας, μεταξύ σώματος και ψυχής, μεταξύ ασθενούς και ιατρού, μεταξύ ατόμου και κοινότητας, μεταξύ ατόμου και σύμπαντος, μεταξύ συνείδησης και ασυνείδητου.