Αρχική > themataΘέματα>
• Άνθρωπος στο Μεγανήσι !

Ξέρετε πού είναι το Μεγανήσι;

Ότι υπήρξε πρωτάνθρωπος εκεί, ως κάτοικος του νησιού του νησιού το γνωρίζετε;

Το Μεγανήσι είναι ένα από τα μικρά νησάκια της Λευκάδας. Αυτό λοιπόν το νησάκι με το μεγάλο όνομα, Μεγα-νήσι έχει πραγματικά μεγάλη ιστορία αφού κατοικήθηκε πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια.

Ο Νεάντερταλ,

Βρήκε καταφύγιο στις σπηλιές του και μπορούσε να βρίσκει τροφή, όπως αποκαλύπτεται και από τα ευρήματα.

ΗΝένα Γαλανίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, επικεφαλής των ερευνών που έκανε το Τμήμα της σε συνεργασία με τη ΛΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ), το συντονισμό της οποίας είχε η έφορος δρ Ολυμπία Βικάτου, επισημαίνει.

«Οι ομάδες εργασίας περπάτησαν, χαρτογράφησαν και περισυνέλεξαν επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα.

Τα ανέγγιχτα από το χρόνο μνημεία και οι δομές αγροτικής ζωής -στέρνες, ανεμόμυλοι, αλώνια- αποτυπώθηκαν φωτογραφικά και σχεδιαστικά.

Συνολικά καλύφθηκε έκταση περίπου 8,5 τ.χλμ. και περισυλλέχθηκαν περίπου 20.000 αρχαία φορητά ευρήματα.

Σύμφωνα με αυτά, η κατοίκηση του νησιωτικού συμπλέγματος Μεγανησίου ξεκινά πριν από περίπου 100 χιλιάδες χρόνια από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, ένα προγονικό του σύγχρονου ανθρώπου είδος, σε μια περίοδο που οι αρχαιολόγοι αποκαλούν Μέση Παλαιολιθική εποχή», λέει η κ. Γαλανίδου και προσθέτει:

«Τότε το γεωγραφικό ανάγλυφο, το κλίμα και η βλάστηση ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά.

Για να συλλάβουμε τη δυναμική των αλλαγών του προϊστορικού τοπίου πρέπει να λάβουμε υπόψη τη μικρή απόσταση των νησιών από τις γειτονικές Λευκάδα και Αιτωλοακαρνανία, καθώς και τα μικρά βάθη της θάλασσας στην περιοχή αυτή.

Οι μεταβολές της στάθμης της θάλασσας κατά τις παγετώδεις και μεσοπαγετώδεις περιόδους προκαλούσαν αντίστοιχα πότε την ένωση των νησιών με τις μεγάλες στεριές και πότε την απομόνωσή τους, επιτρέποντας άλλοτε την επικοινωνία των οργανισμών της χέρσου με τα νησιά και άλλοτε διακόπτοντάς την, δημιουργώντας συνεχώς νέες συνθήκες».

Για τις επόμενες ιστορικές φάσεις, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης λέει:

«Η παρουσία προϊστορικών κοινοτήτων συνεχίζεται και στην επόμενη περίοδο, την Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή, όταν πλέον ο άνθρωπος του Νεάντερταλ έχει εξαφανιστεί και στην Ευρώπη ζουν μόνο ομάδες ανατομικά και βιολογικά σύγχρονων ανθρώπων, των Homo sapiens, που εξακολουθούν να μετακινούνται εποχικά, να κυνηγούν και να συλλέγουν την τροφή τους.

Με το τέλος της Εποχής των Παγετώνων και το πέρασμα στο Ολόκαινο, από το 10000 π.Χ. περίπου μέχρι τη γεωλογική εποχή που διανύουμε και σήμερα, το κλίμα γίνεται λιγότερο ψυχρό και ξηρό, λιώνουν οι πάγοι, διοχετεύεται νερό στους ωκεανούς και ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας, μετατρέποντας τα παράκτια τοπία του Πλειστοκαίνου σε υποθαλάσσια τοπία.» […]«Τότε περίπου παίρνει τη σημερινή του μορφή το νησιωτικό σύμπλεγμα.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα,

Πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα νησιά απλωμένα στο γαλάζιο του Ιονίου, δεν είναι τίποτε άλλο από τα σπαράγματα του Πλειστοκαινικού τοπίου, τα ψηλότερα σημεία που δεν κάλυψε η θάλασσα στο τελευταίο μεγάλο ανέβασμα της στάθμης της».

Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την παρουσία των ανθρώπων ήδη από τις πρώτες χιλιετίες του Ολόκαινου, τη λεγόμενη Μεσολιθική εποχή και με μικρές ασυνέχειες ενδιάμεσα καλύπτουν αρκετές χιλιετίες, από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους.

Παράλληλα, με την αμιγώς αρχαιολογική έρευνα, ομάδα γεωλόγων διερεύνησε τη γεωλογική ιστορία και τη γεωμορφολογία των νησιών.

Έμφαση δόθηκε, επίσης, στη μελέτη της βιοποικιλότητας των νησιών, με καταγραφή της νησιωτικής χλωρίδας και πανίδας.

Καταγράφηκαν μια πληθώρα διαφορετικών βιοτόπων και σημαντικά είδη ασπονδύλων, ερπετών, πουλιών και χερσαίων, αλλά και θαλάσσιων θηλαστικών, εκ των οποίων αρκετά χρήζουν προστασίας.

Η περιοχή λοιπόν με τα όμορφα μικρά νησιά πρέπει να συνεχίσει αυτήν ατέρμονη δημιουργία στον χρόνο.