Αρχική > themataΘέματα>
• Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης !

Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του χριστιανισμού.

Είναι άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά λαμβάνει ως προσωπικότητα μεγάλη τιμή από διάφορες άλλες ομολογίες, αλλά και από θρησκείες εκτός του χριστιανισμού.

Εμείς δεν θα επικεντρωθούμε τόσο στην ζωή του, αλλά στην ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς του μέσα από την διδασκαλία του, όπως περιγράφεται αυτή με τα λόγια και με τις πράξεις του (verbo et opere).

Ο Φραγκίσκος γεννήθηκε το 1182 στην Ασίζη της Ιταλίας.

Παρά τον πλούτο που κατείχε η οικογένειά του, ο ίδιος προτίμησε να τον απαρνηθεί, δίνοντας ό,τι του ανήκε στο παρεκκλήσι του αγίου Δαμιανού, έπειτα από όραμα.

Ο πατέρας του τον οδήγησε σε δίκη, ζητώντας του πίσω όλη την περιουσία την οποία μοίρασε στους φτωχούς.

Μη έχοντας τίποτα (ως μηδέ έχων και τα πάντα κατέχων, που λέει ο Παύλος), μπροστά στο δικαστήριο έβγαλε το ράσο του και το έδωσε στον πατέρα του, μένοντας γυμνός. Ο Φραγκίσκος είχε ήδη ελευθερωθεί από τα πάντα.

Θεωρούσε, βασισμένος σε συγκεκριμένο ευαγγελικό εδάφιο (Ματθαίος Ι,7-9) , πως ο δρόμος για την σωτηρία είναι ο δρόμος της πενίας.

Μόνο έτσι κηρύττεται λοιπόν για τον άγιο το ευαγγέλιο.

Με αυστηρή κριτική ενάντια στην εξουσία, τον πλούτο και τον υποκριτικό κλήρο, ο Φραγκίσκος θα συμμετέχει σε εξέγερση, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για έναν χρόνο.

Με την άδεια του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ δημιουργεί μοναχικό τάγμα, γνωστό σήμερα ως Τάγμα των Φραγκισκανών.

Νόμος, η πενία και η ακούραστη υπεράσπιση των αδυνάμων, φτωχών και αρρώστων.

Σημαντικό σημείο είναι πως η διαφορά του συγκεκριμένου τάγματος είναι η μεγάλη προσήλωση στην συνολική αγάπη της πλάσης του Θεού.

είτε πρόκειται για έμβια, είτε για άβια όντα, ο Φραγκίσκος θεωρούσε πως πρέπει να υπάρχει αγάπη και υποστήριξη.

Έτσι, μιλούσε στα πουλιά, κηρύττοντας τους πως πρέπει να δοξάζουν τον Θεό, επειδή τους δίνει τα φτερά για να πετούν και να ζεσταίνονται, αλλά και άπειρη τροφή, χωρίς να κοπιάζουν γι’ αυτήν.

Αυτοί οι λόγοι θυμίζουν ξεκάθαρα το κήρυγμα του Ιησού ενάντια στο άγχος, με παράδειγμα τα πετεινά του ουρανού.

Ο Καζαντζάκης διηγείται πως δύο φορές επικαλέστηκε επιτυχώς τον άγιο Φραγκίσκο για να τον σώσει και πως και τις δύο φορές ο άγιος έκανε το θαύμα του.

Την δεύτερη μάλιστα φορά, υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ο Καζαντζάκης ήταν μέγας γνώστης του βίου του αγίου και έτσι, εβρισκόμενος σε μεγάλη αρρώστια, υπαγόρεψε στη σύζυγό του ένα μικρό κείμενο, προς τιμήν του αγίου.

Γνωρίζοντας λοιπόν άψογα τον άγιο και τους λόγους του, υπαγόρεψε ένα κείμενο το οποίο δεν αποτελεί λόγο του αγίου, αλλά κάτι το οποίο, σύμφωνα με τον Καζαντζάκη, ο άγιος θα μπορούσε να έχει πει, βάσει των κηρυγμάτων, των διδασκαλιών του και των έργων του: «Μια μέρα ο άγιος Φραγκίσκος είδε μία αμυγδαλιά μέσα στο χειμώνα.

Ο άγιος της είπε: “αδελφή αμυγδαλιά, μίλησέ μου για τον Θεό”.

Και ξαφνικά τότε, η αμυγδαλιά άνθισε». Ο Καζαντζάκης επιβίωσε από την ασθένειά του και έζησε τόσο ώστε να πει την ιστορία αυτή στην τελευταία του συνέντευξη, σε γαλλικό μέσο.