Ο Κύριος Κώστας Βουτσάς.
Δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην έχει να θυμηθεί πολλά, από την μεγάλη παρουσία και ιστορία του απίστευτου ηθοποιού.
Γιατί ο Κώστας Βουτσάς, έχει ένα περίεργο χάρισμα, που μόνον οι αυθεντικές καλλιτεχνικές υπάρξεις το διαθέτουν: ο θεατής δεν τον βλέπει, τον ζει.
Είναι ένας άνθρωπος που όχι απλά τον απολαύσαμε και τον απολαμβάνουμε στους ρόλους του.
Είναι ταυτόχρονα μια φιγούρα οικεία, ένας άνθρωπος που έχει συντροφέψει τις στιγμές μας, που είναι στην ουσία ένα σήμα κατατεθέν της Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας, που πάντα αντιμετωπίζει τα προβλήματα με χιούμορ.
Πικρό, βγαλμένο μέσα από την δοκιμασία και τον πόνο, ανόθευτο και λυτρωτικό όμως.
Ο Κώστας Βουτσάς, ανήκει στο είδος των ηθοποιών που καταξιώθηκαν και πρόσφεραν μέσα από το δυσκολότερο είδος: την κωμωδία.
Αν πρέπει να κάνει ένας ηθοποιός μια φορά κατάβαση στην ψυχή του για να ανασύρει τους πόνους του και να τους προσαρμόσει στον εκάστοτε ρόλο, ο ηθοποιός που υπηρετεί την κωμωδία, αυτήν την διαδικασία την ζει δυο φορές και ακόμα πιο άγρια.
Δεν έχει το δικαίωμα να κλάψει – έστω – με αυτό που τον πονάει, πρέπει να το παρουσιάσει και στην φαιδρή του μορφή, πρέπει να παίξει με τον ίδιο του τον πόνο.
Είναι μια διαδικασία που είναι στην κυριολεξία αλάτι στην πληγή.
Από πού αντλεί την δύναμη και την ζωντάνια και το αειθαλές ταλέντο του αυτός ο μοναδικός ηθοποιός;
Ο Κώστας Βουτσάς είναι Αιγόκερως στο ζώδιο.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πολύ δυνατό αστρικό σύμπλεγμα, χαρίζει μεγάλους ηθοποιούς, και ειδικά υπηρέτες της δύστροπης κωμωδίας.
Ας θυμηθούμε τον περιβόητο Μίστερ Μπιν, τον Άτκινσον. Και αυτός Αιγόκερως είναι.
Ο Αιγόκερως είναι ένα ζώδιο που στην πραγματικότητα δίνει μύστες. Μπορεί να είναι καλυμμένοι πίσω από τον μανδύα της τέχνης, δεν παύουν όμως να είναι μύστες.
Ο Αιγόκερως έχει για Κυβερνήτη του τον Κρόνο,
Έναν από τους πιο αυστηρούς πλανήτες, αν όχι τον αυστηρότερο. Και έχει την δυνατότητα να επεμβαίνει στην ζωή των άλλων.
Ο Κώστας Βουτσάς, καθώς έγινε ο καθρέφτης του πολυμήχανου Έλληνα, επενέβη στις ζωές όλων μας.
Μας καθόρισε, δείχνοντάς μας ποιοι είμαστε, και στην καλή και στην κακή μας εκδοχή.
Ο πάντα έξυπνος, λίγο πονηρός, λίγο κατατρεγμένος, πάντα ερωτευμένος Έλληνας, είναι άρτια ζωγραφισμένος μέσα στις ψηφίδες των ερμηνειών του Κώστα Βουτσά.
Από τον Αιγόκερω ο Κώστας Βουτσάς,
Παίρνει την αίσθηση της δικαιοσύνης που τον χαρακτηρίζει, την μεγάλη εργατικότητα, τον στέρεο τρόπο που αντιμετωπίζει το όνειρο, όλη αυτή τη μαγική διαδικασία του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Είναι ένας άνθρωπος που εργάζεται πάνω στο όνειρο, δεν ονειροπολεί.
Μαζί με τον Κρόνο, Κυβερνήτες του Αιγόκερου είναι η Αφροδίτη και ο Ερμής.
Πρόκειται για μια εκρηκτική τριάδα Κυβερνητών, που χαρίζει πολλά δώρα, σε όποιον ξέρει να τα αξιοποιήσει.
Η Αφροδίτη είναι η Κυρία των ερώτων, κάτι που εξηγεί βέβαια την τρομερή γοητεία που άσκησε και ασκεί ο σπουδαίος καλλιτέχνης στο αντίθετο φύλο.
Χαριτωμένος, γοητευτικός με έναν εντελώς ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο, αυτό που λέμε «μπριλάντε», είναι ακαταμάχητος σε κάθε επίπεδο.
Όντας ζεν κομίκ – το πιο δύσκολο είδος παρουσίας για άντρα ηθοποιό, παρέμεινε και τα δύο, και «ζεν», νέος, και «κομίκ», βαθιά κωμικός, ώστε να προλάβουμε να τον χορτάσουμε!
Από τον Ερμή παίρνει την άνετη επικοινωνία που έχει με τους θεατές, αλλά και με όλους τους ανθρώπους.
Ο Ερμής όμως, είναι και ένας μυστηριακός πλανήτης, που δίνει πολλές περισσότερες πτυχές στην προσωπικότητα.
Χαρίζει έντονη διαίσθηση, σχεδόν μαντικές ικανότητες, και μια παιγνιώδη διάθεση προς το πεπρωμένο.
Ο Κώστας Βουτσάς αγαπάει τις προκλήσεις, δεν φοβάται και όπως πάντα, η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.
Ο Κρόνος κυβερνάει με ατσάλινη πυγμή το ζώδιο του Αιγόκερου και χαρίζει στον Κώστα Βουτσά την στέρεη αίσθηση δικαιοσύνης που έχει.
Δεν μασάει τα λόγια του, είναι εκρηκτικός όταν υπερασπίζεται το δίκαιο, δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν κολακεύει κανέναν.
Είναι ένα πολίτης οργισμένος, αλλά όχι οργίλος, και ο δημόσιος λόγος του είναι παρεμβατικός και καίριος.
Για το 2014 ο Κώστας Βουτσάς έχει πολύ καλούς οιωνούς.
Θα μας απασχολήσει και με την δουλειά του και με τις παρεμβάσεις του.
Ο Κρόνος, ο Κυβερνήτης του, μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου του 2014 θα βρίσκεται στον Σκορπιό, δίνοντάς του πάρα πολύ πάθος και αναγεννητική διάθεση.
Μετά από το καλοκαίρι, που ο Κρόνος θα γυρίσει ορθός στον Σκορπιό, θα έχει ακόμα περισσότερη επιτυχία, και θα είναι ακόμα πιο έτοιμος να αντιμετωπίσει προκλήσεις.
Θα περιμένουμε να δούμε δύο πολύ σημαντικές του στιγμές, στην Έκλειψη Ηλίου στις 29 Απριλίου 2014 και στην Έκλειψη Σελήνης στις 23 Οκτωβρίου 2014, που θα έχουν βαθιά επίδραση στην προσωπικότητά του, αλλά και στον δημόσιο λόγο του.
Ο Κώστας Βουτσάς είναι από τους ηθοποιούς που αγαπήθηκαν, όσο λίγοι.
Ίσως αν είχε την μοίρα να γεννηθεί Ιταλός, να είχε πιο μεγάλο κοινό. Και λέμε Ιταλός, γιατί η ιδιοσυγκρασία του ταλέντου του ταίριαζε πολύ με τον νεορεαλισμό των Ιταλών μαστόρων του σινεμά.
Μπορεί το ελληνικό κοινό να μην είναι τόσο πολυπληθές, μπορεί ο Κώστας Βουτσάς να χρειάστηκε να παλέψει πάντα σκληρά, όμως κανένας ίσως δεν θα τον αγαπούσε με τόση οικειότητα, με τέτοιον τρόπο, όσο αυτοί οι «παρ’ ολίγον Ωνάσηδες», όλοι αυτοί οι «δασκαλάκοι που είναι λεβεντιά», όλοι αυτοί «τα μπατιράκια».
Ο Κώστας Βουτσάς, είναι όλοι εμείς, όλη η μεταπολεμική Ελλάδα, μέσα από τους ρόλους του.
Τον ευχαριστούμε βαθιά, που η ψυχή του διάλεξε να είναι Έλληνας.
Ο Κώστας Βουτσάς, μας παραχώρησε μια εκρηκτική συνέντευξη, αποκλειστικά για τους φίλους του oroskopos.tv.
Με πολλή σεμνότητα, δεν ήθελε να αναφερθεί σε πράγματα που όπως μας είπε χαρακτηριστικά «θα είναι δοξαστικά και τέτοια, δεν θέλω να μιλάω για το τι έκανα βρε παιδί μου». Εντάξει κύριε Βουτσά. Δεν χρειάζεται να πείτε άλλωστε εσείς τα πόσα σημαντικά κάνατε. Όλη η Ελλάδα τα γνωρίζει. Ας δούμε τα όσα μας κατέθεσε, μέσα από την ψυχή του.
Κύριε Βουτσά, πρώτα και κύρια, μιας και την πορεία σας την γνωρίζουν όλοι, θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την σχέση σας με την ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ είναι στο DNA μου. Είναι βίωμα, είναι όλη μου η παιδική ηλικία, είναι αυτό που κουβαλάω και θα κουβαλάω. Είναι τα πάντα για μένα, όλη η ιστορία της Ελλάδας.
Έτσι συμμετείχατε και στο σποτ για την ανέγερση του γηπέδου;
Ε ναι, μπορούσα να μην πάω να παίξω, δεν μπορούσα. Με φώναξε ο κύριος Μελισσανίδης, είμαι ΑΕΚ, ήταν χαρά μου.
Η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα, δεν ξέρω αν μπορούν όλοι να το καταλάβουν.
Όσοι είναι ΑΕΚ, ξέρουν τι είναι αυτό το πράγμα, να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει στον παλμό της Ελλάδας.
Για αυτήν σας την αφοσίωση, σε αυτήν την προσφυγική ομάδα, να υποθέσουμε ότι έπαιξε ρόλο η προσφυγική σας καταγωγή;
Ε βέβαια έπαιξε. Εγώ είναι Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή.
Φύγανε οι δικοί μου ξεβράκωτοι – να το πεις όπως το λέω. Δεν ήταν συνωστισμός, που λένε κάτι κυρίες.
Ήταν διωγμός με τα όλα του. Σφαγή.
Μας πήραν τις περιουσίες, μόνο τα κορμιά τους γλύτωσαν, όσοι τα γλύτωσαν. Και παρακαλώ, αυτήν την στιγμή, κάποιοι λένε ότι τα αρχαία ελληνικά δεν είναι ζωντανή γλώσσα.
Γι’ αυτό άντεξαν αυτοί οι ήρωες την προσφυγιά; Για να ακούν ότι οι Πόντιοι δεν έζησαν γενοκτονία και τα αρχαία ελληνικά δεν υπάρχει λόγος να διδάσκονται;
Να υποθέσω ότι είστε οργισμένος…
Βράζω, όχι οργισμένος είμαι. Γιατί υπάρχει από παντού προδοσία.
Αυτό με τα αρχαία ελληνικά, που είναι νεκρά.
Μπορεί μια κυρία από αυτές που το λένε αυτό, να έρθει να δει την παράσταση την παιδική που έχω ανεβάσει; Ας έρθει…
Γιατί το λέτε αυτό;
Γιατί παιδί μου ανέβασα τον Λόγο Περί Αδυνάτου του Λυσία. Και είναι από κάτω τα παιδάκια, το παίζουμε να έρθουν τα σχολεία να ακούσουν τι είναι δημοκρατία.
Και τα παιδάκια παραληρούν. Και καταλαβαίνουν, και νιώθουν, και συμμετέχουν.
Είναι πολύ ωραίο, έρχονται τα μικρά, τους δίνω αυτόγραφα, τέτοια, όλο το παραμύθι.
Αλλά, τι τα συνεπαίρνει. Ο λόγος του Λυσία είναι η βάση, που γι’ αυτό το ανέβασα, να δείξουμε τι δύναμη έχει η παρακαταθήκη μας.
Και τα παιδιά είναι από κάτω και κοιτάνε με κάτι ματάρες, πρέπει να τα δεις, βέβαια.
Αυτό είναι που πέθαναν τα αρχαία ελληνικά;
Δεν είναι προδοσία να το λέει Έλληνας αυτό;
Να το πουν οι ξένοι, τόσο καταλαβαίνουν – τόσο λένε. Μα να λέει Έλληνας ότι είναι νεκρή η γλώσσα του; Η μάνα του;
Η κατάσταση στην Ελλάδα πώς σας φαίνεται, μιας και πιάσαμε αυτό το νήμα;
Πώς να μου φαίνεται; Εσένα σου φαίνεται καλή; Δεν τα βλέπεις τα χάλια μας;
Είναι εντελώς προδομένη αυτή η χώρα. Πάντα ήταν.
Αλλά αυτό πια δεν το χωράει το μυαλό του ανθρώπου. Και δεν είναι θέμα πολιτικών.
Οι πολιτικοί, θες να τους βρίσεις; Και τι θα βγει; Θες να ξεσκάσεις και να τους πεις αλήτες, βρίζεις τους αλήτες.
Δεν έχει νόημα να βγάζεις απλά οργή, δεν είναι οι πολιτικοί το θέμα, είναι βαθύ.
Είμαι πραγματικά αγανακτισμένος σου λέω, όχι έτσι, απλά όπως έβγαλαν την λέξη.
Πού εστιάζετε εσείς το πρόβλημα της χώρας; Αφού λέτε δεν είναι θέμα πολιτικών.
Αυτός ο λαός, δεν ξέρει τι θησαυρό έχει στα χέρια του.
Δεν ξέρει τι μεγάλος λαός είναι. Μοιάζει να μισεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Ποιος ψηφίζει τους πολιτικούς, εμείς δεν τους ψηφίζουμε;
Μήπως όμως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος;
Τι θα πει δεν υπάρχει διέξοδος; Αν δεν υπάρχει, να πεθάνουμε, όπως το θέλει ο κάθε άσχετος Ευρωπαίος.
Βγαίνει ο άλλος και λέει η Θεσσαλονίκη είναι τουρκική. Και πού είναι ο κόσμος να ορθώσει ανάστημα, και να πει τι είπες ρε;
Μόνο για το πορτοφόλι μας θα κατεβαίνουμε στον δρόμο; Αμ δεν πάει έτσι.
Πρώτα σου κλέβουνε όλα τα άλλα, την γλώσσα, την ψυχή, την ιστορία, και τελευταίο σου βουτάνε και το πορτοφόλι.
Και ξυπνάς και τι λες, βοήθεια με κλέψανε;
Γιατί όταν σου έκλεβαν όλα τα άλλα, έλεγες «ωχ αδερφέ, τι με νοιάζει εμένα». Άμα δεν σε νοιάζει, θα την πατήσεις. Δεν την πατήσαμε; Να ’μαστε τώρα.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Γιατί να είμαι αισιόδοξος; Όχι δεν είμαι. Θα γίνω αισιόδοξος, αν δω αυτόν τον λαό να σηκώνει το ανάστημα που έχει και να λέει ίσα με δω.
Αλλιώς γιατί να είμαι αισιόδοξος, από μόδα;
Αν δεν ξεσηκωθούμε, δεν γίνεται τίποτα. Θέλει πάρα πολύ μεγάλη δουλειά και δεν ξέρω και αν προφταίνουμε, έχουμε αργήσει.
Την νέα γενιά πώς την βλέπετε;
Μια χαρά. Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη.
Ένα βιβλίο να πάρουν δεν τους περισσεύει, τέσσερα κινητά ο καθένας τους. Δεν λέω ότι φταίνε, αλλά και εντελώς αμέτοχοι δεν είναι.
Μπορεί το πρότυπο από τα τόσα χρόνια που υπήρχαν χρήματα, να μην είναι καλό. Εντάξει. Άλλαξέ το. Πότε θα κάνεις κάτι;
Πότε θα πεις έχω κι εγώ ευθύνη;
Πρέπει να ασπρίσεις, για αν έχουμε να λέμε, α … τώρα μάλιστα, τώρα είμαι υπεύθυνος πολίτης, θα κάνω κάτι. Τότε, πέταξε το πουλάκι, δεν πέταξε;
Το γεγονός ότι πολύ μεγάλο κομμάτι των νέων παίρνει πάλι τους δρόμους της μετανάστευσης, πώς το κρίνετε;
Ε, αυτή είναι η Ελλάδα, αυτά λέω. Και το ζω. Εμένα τα παιδιά μου όλα, έξω είναι, εδώ τι να κάνουν; Είμαι πατέρας και το ζω αυτό το πράγμα.
Η δημοκρατία γεννήθηκε εδώ, η επιστήμη γεννήθηκε εδώ, η τέχνη γεννήθηκε εδώ, και τώρα μας την κάνουν εισαγωγή, κατάλαβες;
Έχει κι ένα καλό αυτό με τα παιδιά που φεύγουν. Είναι καλοί πρεσβευτές, γιατί αν βρει ο Έλληνας λίγο οργανωμένο κράτος, κάνει θαύματα.
Έξω που πάνε τα παιδιά μας, όλα αριστεύουν. Αυτό, καλό είναι.
Η τέχνη έχει την δυνατότητα να αφυπνίσει τον κόσμο;
Ε, αυτά είναι μεγάλα λόγια και ευχολόγια. Η τέχνη είναι ένας καθρέφτης, στην καλύτερη περίπτωση. Κάνει κριτική, ναι, αλλά δεν κάνει και την επανάσταση.
Ούτε ο άλλος που θα έρθει να δει μα παράσταση μετά, όσο και να είναι το μήνυμα δυνατό, θα πει, καλά τα λέει ο Βουτσάς, θα εξεγερθώ.
Μην λέμε ό,τι θέλουμε. Εκτόνωση είναι η τέχνη.
Έρχεται, με βλέπει, βλέπει τι του λέει ο κάθε καλλιτέχνης, και μετά πηγαίνει στο σπιτάκι του, ανοίγει την τηλεόραση, και αράζει καναπέ, ή πάει πολυθρόνα ο άλλος και μπαίνει στο ίντερνετ.
Άρα; Μηδέν εις το πηλίκο. Αν δεν βγει στον δρόμο, δεν γίνεται δουλειά.
Έτσι νομίζω εγώ, αλλά και η ιστορία έτσι νομίζει, αυτό μας έχει δείξει. Από τον καναπέ αλλαγές, δεν έρχονται.
Εσείς έχετε κάνει πολλή και καλή τηλεόραση. Πώς το βλέπετε το τηλεοπτικό τοπίο σήμερα;
Πρέπει να ανακάμψει. Δεν γίνεται χωρίς ελληνικές παραγωγές και χωρίς χρήμα. Εγώ να πω την αλήθεια δεν έχω παράπονο.
Η εταιρία παραγωγής που εργάζομαι, είναι τυπική στις υποχρεώσεις της. Αλλά με τα τούρκικα, δεν γίνεται δουλειά.
Είναι μόδα, είναι εύκολη λύση, θα τους γυρίσει μπούμερανγκ. Εγώ που είμαι από την Πόλη, να ακούω τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή; Δεν παθαίνουν εγκεφαλικό, απορώ…
Αλήθεια, η πραγματική σας καταγωγή ποια είναι, πού γεννηθήκατε; Γιατί περίπου κάθε πόλη της Ελλάδας, έχει γραφτεί ότι είναι γενέτειρά σας.
Γεννήθηκα στον Βύρωνα στην Αθήνα. Κοπανάς λεγόταν συγκεκριμένα η περιοχή.
Στα λατομεία. Εκεί ήμασταν πολλοί που είχαμε έρθει διωγμένοι – οι δικοί μας – από την Κωνσταντινούπολη.
Και έστησαν την ζωή τους από την αρχή, με κάτι μαγκάλια, μέσα στα ρέματα. Κοπανά τον έλεγαν γιατί κοπάναγαν οι γυναίκες τα μάλλινα στο ρέμα, να φανταστείς.
Αλλά προόδευσαν, δεν το έβαλαν κάτω. Κανονική προσφυγική γειτονιά, όλοι ΑΕΚ, βέβαια.
Και μετά μας πήρε ο πατέρας μου και πήγαμε στην Θεσσαλονίκη, έφυγα παιδί.
Την Θεσσαλονίκη εννοείται ότι την αγαπάω πάρα πολύ, μεγάλη πόλη – πρωτεύουσα για τα βαλκάνια ολόκληρα, είτε το θέλουν είτε όχι.
Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στην ζωή σας;
Θέλεις τώρα να σου πω τα προσωπικά μου; (γέλια)
Όχι, το εννοούμε σαν έμπνευση για το βίωμα του ηθοποιού.
Ε, εννοείται, έχει πολύ μεγάλη σημασία, είναι η ίδια η ζωή.
Αλλά να σου πω και την αλήθεια, όσο και να έχω ζήσει την ζωή μου, έρωτα σαν το θέατρο το ίδιο, δεν έχει.
Δεν μπορώ να ανασάνω αν δεν παίζω, είναι πολύ μεγάλη αγάπη το θέατρο, δεν περιγράφεται, αν το έχεις το σαράκι, είναι θέμα ζωής το να παίζεις.
Έχετε πολύ μεγάλη καριέρα στον κινηματογράφο. Θα παίζατε ίσως κάτω από την καθοδήγηση ενός νέου σκηνοθέτη;
Εξαρτάται. Θα έπαιζα, αν μου άρεσε το έργο, ο τρόπος που το προσεγγίζει. Δεν είναι κριτήριο το να είναι νέος ο σκηνοθέτης, ούτε για να πω ναι, ούτε για να πω όχι.
Αν αυτό που θα κάνω με ενδιαφέρει, και αν ο σκηνοθέτης ξέρει τι θέλει, αυτή είναι η δουλειά μου, να παίζω.
Όχι όμως να με κουράζουν, να το ψάχνουν, επάνω στους ηθοποιούς, να το δούμε κι έτσι, να το ψάξουμε κι αλλιώς.
Επαγγελματικά πράγματα, με σοβαρότητα, πάντα θέλω να κάνω.
Είχατε μια σημαντική συμμετοχή στο CD που έγινε με πρωτοβουλία του Αντώνη Λουδάρου για την ενίσχυση του «Σπιτιού του Ηθοποιού». Θέλετε να μας πείτε για αυτήν σας την δράση;
Ε τι να πω; Έπρεπε να γίνει, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε αυτήν την στιγμή.
Και πάντα δηλαδή, δεν πρέπει οι καλλιτέχνες να έχουν και μια προσφορά, και όλος ο κόσμος;
Μαζευτήκαμε, κάναμε το CD, ελπίσω να πάει καλά, τώρα που είναι και γιορτές, γιατί τα έσοδα πάνε για πολύ καλό σκοπό.
Οι ηθοποιοί έχουν μια πολύ αξιοπρεπή διαβίωση στο Σπίτι του Ηθοποιού, και την αξίζουν στο κάτω – κάτω.
Γίνεται πολλή δουλειά. Συμμετείχα κι εγώ, αυτό. Δεν θέλω να πω και πολλά.
Είναι σωστό; Δεν είναι…αυτά τα κάνουμε, δεν είναι για να λέμε πολλά.
Θέλετε να μας πείτε για την παράσταση που πρωταγωνιστείτε, το «μερικοί το προτιμούν καυτό»;
Πολύ ωραία δουλειά. Ο Σταμάτης ο Φασουλής, που έκανε την σκηνοθεσία, έχει και γνώση και κέφι.
Αλλά και η Μακρυπούλια πρέπει να σου πω, λάμπει. Θα αφήσει εποχή, θα αφήσει ιστορία η ερμηνεία της.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις κάτι που το έχει παίξει μια Μέρυλιν Μονρόε. Αλλά να την δεις, χορεύει, τραγουδάει, η ερμηνεία της είναι εκπληκτική.
Θα μιλήσουν όλοι για την Ζέτα, με την δουλειά αυτή, θα πουν πόσο καλή είναι. Και όλα τα παιδιά, όλος ο θίασος.
Ο Αθερίδης έχει πολύ καλή επαφή με τον κόσμο, είναι σπουδαίος.
Ο Ζουγανέλης, πολύ καλός.
Μου αρέσει αυτή η δουλειά, είμαστε όλοι εκεί με όλο μας το κέφι. Παίζω κι εγώ, ξέχασα να σου πω! (Γέλια).
Κλήση 875 876 8686