Ένας πολύ δυνατός άνθρωπος, που έφτιαξε την μοίρα του με τα χέρια του. Δυνατή αντρική φιγούρα, που ο φακός τον αγαπάει πολύ, κάνοντας και τον θεατή να τον αγαπήσει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένας γνήσιος Θεσσαλονικιός, με μεγάλη αγάπη για την πόλη του. Είναι ο κλασικός μεσόγειος άντρας, με τα σταράτα χρώματα, το μαγνητικό βλέμμα, την ιερή τρέλα του καλλιτέχνη.
Τον γνωρίσαμε αρχικά μέσα από τον κινηματογράφο, και το θέατρο ήρθε με την σκληρή δουλειά και την προσήλωση του Αλέκου Συσσοβίτη στην τέχνη του, που κυριολεκτικά την κατέκτησε.
Είναι μια εντελώς ιδιάζουσα περίπτωση ηθοποιού, αφού δεν έχει περάσει από σχολή, και δεν ήταν στην μοίρα του, όντας ένα παιδί με τελείως διαφορετικό προσανατολισμό, να μας χαρίσει αυτά που μας χάρισε με τις ερμηνείες του.
Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για διάττοντα αστέρα. Ένας έμπειρος και στέρεα μορφωμένος κριτικός θεάτρου, ο Γιώργος Σαρηγιάννης των «Νέων», κατάλαβε εύκολα, με την κοφτερή ματιά του ότι εδώ έχουμε ένα φαινόμενο, και το 2003 έγραψε:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Έναν ολοκληρωμένο καινούργιο ηθοποιό έχει αποκτήσει πια το θέατρό μας. Το όνομά του, Αλέκος Συσσοβίτης
Ο Αλέκος Συσσοβίτης είναι ένας άνθρωπος που άκουσε τι του ψιθύρισε η μοίρα του, έχει έναν καλό διάλογο μαζί της. Τι ζώδιο είναι, για να μπορούμε να τον καταλάβουμε καλύτερα, πριν ακούσουμε τον ίδιον να ξετυλίγει την χρυσή κλωστή της καριέρας του;
Ανήκει στο δεύτερο δεκαήμερο. Κυβερνήτης του Σκορπιού είναι ο άρχων του κάρμα και της αναγέννησης, ο Πλούτωνας, ο πιο μυστηριακός πλανήτης.
Αλλά, η προσωπικότητα του Αλέκου χρωματίζεται από τον ονειρικό Ποσειδώνα. Δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε την εκπληκτική σύμπτωση: ένας Σκορπιός, ζώδιο του Νερού, με Κυβερνήτη τον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας, γίνεται ευρύτατα γνωστός από μια ταινία που λέγεται ελεύθερη κατάδυση! Μα, πόσο πιο μοιραίο;
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Ποσειδώνας αστρολογικά είναι ο κατ’ εξοχήν πλανήτης των καλλιτεχνών. Και αυτό μας εξηγεί, γιατί ο Αλέκος παρέκαμψε εύκολα την ακαδημαϊκή οδό των σχολών.
Γιατί απλά, κυλάει στο αίμα του και το ταλέντο, και η σχέση του με την τέχνη. Φυσικά και αβίαστα έφτασε εκεί που έτσι κι αλλιώς θα έφτανε, στο όνειρο, στην απόδραση από την πραγματικότητα μέσα από την μαγεμένη επίδραση του θεού που επιβλέπει τον βυθό της ανθρώπινης ψυχής, και ανασύρει σαν μαργαριτάρια ό,τι καλύτερο έχει μέσα της.
Οι ρόλοι που έχει ερμηνεύσει ο Αλέκος, είναι τα μαργαριτάρια της ψυχής του, ανόθευτα, πολύτιμα, μυστηριακά.
Του χαρίζει το πολύ έντονο βλέμμα του και την ευαισθησία. Ο Σκορπιός είναι καρμικό ζώδιο, μαζί με την Παρθένο και τους ιχθύες. Ανήκει στην ιερή τριάδα ζωδίων που έχουν να κάνουν με την ζωή και τον θάνατο.
Ο Πλούτωνας απαιτεί την αναγέννηση, αφού εξαφανιστούν πριν όλα τα άχρηστα στοιχεία, που με την φθορά τους εμποδίζουν την ζωή.
Καθόλου τυχαίο λοιπόν, που ο Αλέκος εύκολα, με μια σαρωτική κίνηση, διέγραψε μονοκοντυλιά την δεδομένη του ζωή, ακριβώς πριν το κατώφλι της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, στα 29 του χρόνια, πήρε την μοίρα του στα χέρια του και την έσπρωξε προς την τέχνη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σαν Σκορπιός έχει έντονη επίδραση στους άλλους, αλλάζει τις ζωές τους. Έχει πολύ έντονα συναισθήματα, παρακαταθήκη για έναν ηθοποιό.Και αγαπάει την ζωή σε βαθμό συντριβής.
Και πολύ γοητευτικός, εγγενές στοιχείο του Σκορπιού, που έχει καλή σχέση με τον έρωτα.
Ο Αλέκος έχει πηγαίο, καταπληκτικό χιούμορ και ισορροπεί άψογα τα ακραία στοιχεία του Σκορπιού. Κοιτάει την άβυσσο, αλλά δεν της αφήνεται. Γοητεύεται από το σκοτάδι, αλλά δεν τον καταπίνει. Ξέρει να χειρίζεται τις δυνάμεις της μοίρας.
Εδώ, είναι που τον βοηθάει ο Ωροσκόπος του. Είναι Τοξότης και το φλογερό ζώδιο του Δία, της γενναιοδωρίας και της επέκτασης, του χαρίζει πλούσια τα δώρα του.
Η μεγάλη αγάπη του Αλέκου για την περιπέτεια και το ταξίδι, έχει την έδρα του εδώ, στον Τοξότη. Το ίδιο και η άνετη, καλόκαρδη και γλυκιά επικοινωνιακή του δεινότητα.
Έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να είναι ανοιχτός στους πάντες, να είναι πολύ ειλικρινής και πολύ δοτικός.
Όλα αυτά, του τα δίνει ο Τοξότης, μαζί με μια έντονη διάθεση αυτοσαρκασμού που τον κάνει ακαταμάχητο.
Η μέχρι τώρα πορεία του Αλέκου Συσσοβίτη, με τις άπειρες συμμετοχές και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε κινηματογράφο, τηλεόραση και θέατρο, είναι ένα απλό προοίμιο της μεγάλης καριέρας που έχει μπροστά του.
Καθώς εισέρχεται στην πλήρη ωριμότητα, και καθώς ο Σκορπιός αγαπάει τις προκλήσεις, θα αποδειχτεί πόσο χαλκέντερος και οτρηρός εργάτης του θεάτρου είναι, αμέσως με το 2014.
Όσοι έχουν προορισμό και μοίρα τους να υπηρετούν τόσο δύσκολους αφέντες, όπως το θέατρο, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης έχει μπροστά του μια εκπληκτική χρονιά αστρολογικά, και του ευχόμαστε να την χρησιμοποιήσει για το δικό μας καλό! Μας αρέσει να τον βλέπουμε στη σκηνή!
Φέτος το ταλέντο του και η απίστευτη εκρηκτικότητα του χιούμορ που διαθέτει, εκφράζονται μέσα από την παράσταση του θεάτρου Faust, το οποίο να σημειώσουμε, είναι προσωπικός μόχθος του ακούραστου Αλέκου.
Το έργο είναι ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του αμερικάνικου θεάτρου, του Ντείβιντ Μάμετ. Πρόκειτιαιγια την μαύρη κωμωδία “Τώρα που Γυρίζει”, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου και μετάφραση Αντώνη Περη.
Τρεις χαρακτήρες, τρεις μεγάλοι ρόλοι, για τον Αλέκο Συσσοβίτη, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και την Ευτυχία Γιακουμή.
Μια παράσταση που κάνει κατάβαση στην αιώνια διαπάλη του εύκολου και του ηθικού, στο να βγάλουμε λεφτά, ή να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.
Και αυτό, μέσα από τον εκρηκτικό χώρο του θεάματος, μιας και ο Αλέκος υποδύεται έναν Διεθυντή παραγωγής σε ένα από τα μεγάλα στούντιο του Χόλυγουντ.
Μια πικρή ματιά με άφθονο χιούμορ επάνω στο δίλημμα της επιτυχίας, της ευτυχίας, της αθωότητας και του εύκολου κέρδους.
Η παράσταση, έχοντας ακουμπήσει πολλούς από τους προβληματισμούς μιας κοινωνίας που θέλει να αποκτήσει ηθικό πρόταγμα, τώρα που χάθηκαν οι φούσκες των ονείρων, πηγαίνει εξαιρετικά, αποδεικνύοντας ότι οι καλές δουλειές, δεν γνωρίζουν κρίση.
Ας δούμε τα όσα μας εμπιστεύθηκε με τον πιο αυθόρμητο και ολοκληρωμένο τρόπο, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο oroskopos.tv.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αλέκο, είχες δηλώσει παλιότερα ότι είχες χάσει πολύ χρόνο, μιας και βγήκες στα 29 σου στον χώρο της υποκριτικής. Το πιστεύεις ακόμα;
Όχι. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα έρχονται ακριβώς την ώρα που πρέπει, ούτε πιο νωρίς, ούτε πιο αργά. Λογικό είναι, να λέω ότι θα ήθελα να βγω νωρίτερα, γιατί ακριβώς είναι μια διαδικασία μαγική, που με συνεπαίρνει, έτσι; Είναι ένας δρόμος η υποκριτική, που όταν τον συναντάς, όλα τα άλλα φαίνονται να μην έχουν καμία μαγεία.
Αλλά τελικά, υπάρχει ένας μηχανισμός, που μας ξεπερνάει. Είναι η μοίρα, είναι κάτι άλλο, όπως και να έχει το πράγμα, κάποια πράγματα γίνονται και ερήμην μας. Δεν είμαι μοιρολάτρης, μην παρεξηγηθώ, πιστεύω ότι μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα στη ζωή σου με την θέλησή σου, να πάρεις αποφάσεις.
Αλλά υπάρχει το άγνωστο, το αφανέρωτο. Οι άνθρωποι θέλουν να τα ελέγξουν όλα, από φόβο. Το άγνωστο φοβίζει. Εγώ για να είμαι ειλικρινής, τα πάω καλά με το περίεργο γύρισμα της μοίρας, με το απροσδόκητο.
Και το δέχομαι. Έτσι έγινε και με τον κινηματογράφο. Αυτός μπήκε στην ζωή μου κι εγώ στην δική του, από μια άγνωστη αιτία.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οπότε, δεν θα άλλαζες κάτι στην πορεία σου;
Αν μπορούσα να κάνω κάτι, θα ήθελα τα χρόνια πριν την πρώτη μου εμφάνιση, να είχα πάει όντως σε μια σχολή. Τεχνικά καθαρά νομίζω ότι θα με βοηθούσε.
Ανακαλύπτω μόνος μου πράγματα που αν ήμουν σε μια σχολή, θα τα είχα – eεύχομαι – κατακτήσει. Κάποια στιγμή αυτό μου δημιουργούσε αγωνία. Ίσως να είχα και περισσότερες ευκαιρίες, αν είχα ακολουθήσει μια πιο ‘ομαλή’ πορεία.
Κάνω παραγωγές με πολύ μεγάλο κόστος από άποψη όχι μόνο οικονομική, αλλά και από αγωνία, για να παίξω αυτά που ξέρω ότι μπορώ να παίξω.
Ίσως μια σχολή να ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα εισιτήριο. Από την άλλη, κάποιοι άνθρωποι που τους εμπιστεύομαι για τις γνώσεις τους, επιμένουν ότι η ακαδημαϊκή προσέγγιση στην υποκριτική, ψαλιδίζει τον αυθορμητισμό.
Έχεις ακούσει πράγματα που να σε πόνεσαν, για τον τρόπο που μπήκες στον χώρο του θεάματος;
Με έχουν πει αλεξιπτωτιστή. Θα σου πω ότι ήμουν και παραμένω αλεξιπτωτιστής, και αυτό συνεπάγεται και πολλούς κινδύνους.
Νιώθω τον ίλιγγο κάθε φορά, σε κάθε ξεκίνημα μιας παράστασης. Δεν νιώθω βολεμένος στην δουλίτσα μου πάντα. Αλεξιπτωτιστής πρέπει να νιώθει ο κάθε καλλιτέχνης. .
Να υποθέσω ότι έχεις περάσει δυσκολίες, παρά την αγάπη που σου δείχνει ο κόσμος.
Δυσκολίες ναι, πολλές. Είναι ένας χώρος που παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι δημόσιες σχέσεις. Είμαι κοινωνικός, αλλά είναι κουραστικό και διαφορετικού αντικείμενου η προσπάθεια να συντηρήσεις την επικοινωνια για να αναδειχτεί η δουλεία σου.
Και είναι κάθε μέρα εξετάσεις η δουλειά του ηθοποιού- και στον χώρο του, και στην κοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια, δεν έρχονται προτάσεις αντάξιες της προσπάθειας που κάνω.
Αλλά έχω τον τρόπο, μέσα από τις δουλειές που τις υποστηρίζω με την ψυχή μου, να παίζω και να αποδεικνύω ότι έχω πράγματα να πω.
Πάντως από κάποιες δύσκολες κριτικές πένες, όπως ο Γιώργος Σαρηγιάννης, είχες από πολύ νωρίς πολύ καλή αποδοχή, σε τίμησαν με καλές κριτικές.
Ναι, κυρίως στην αρχή, τους προκαλούσε έλξη το παράδοξο βιογραφικό. Δεν έρχονταν να δουν έναν ηθοποιό να παίζει, να καταθέτει την ψυχή του. Και είχαν περίεργες αντιδράσεις.
Άλλοι ήταν κάπως αρνητικοί, άλλοι καταλάβαιναν ότι κάτι καλό συμβαίνει εδώ, κάτι υπάρχει. Ο Γιώργος Σαρηγιάννης για παράδειγμα που ανέφερες, δεν στάθηκε στο ότι δεν είχα για παράδειγμα θεατρική παιδεία.
Είδε τι ψυχή κατέθετα, είδε αυτό που ήμουν, χωρίς να υπολογίζει κανέναν άλλο παράγοντα. Και αυτό, το έβγαλε μετά έντιμα στην κριτική του.
Και λέω έντιμα, γιατί αντιμετωπίζει κατά περίπτωση τις παραστάσεις μου. Όταν κάτι δεν του αρέσει, το λέει. Οπότε έχω το δικαίωμα να πω, ότι όταν έλεγε πως ναι, είναι ηθοποιός και μάλιστα καλός-αλήθεια λέει.
Θες να μου πεις για την «Ελεύθερη Κατάδυση», την ταινία μέσα από την οποία σε γνωρίσαμε;
Ο Γιώργος ο Πανουσόπουλος, ο σκηνοθέτης της Κατάδυσης. μου έλεγε πάντα: «Αλέκο, να δεις που αυτήν την ταινία θα την θυμάσαι πάντα, την πρωτόλεια, το βάπτισμα του πυρός».
Έχει απόλυτο δίκιο. Έχω κάνει πάρα πολλές ταινίες, έχω κάνει τηλεόραση, θέλω να πω, έχω σχέση με τον φακό, αλλά την κατάδυση δεν μπορώ να την ξεχάσω, ήταν κάτι μαγικό.
Ο Πανουσόπουλος με την ταινία αυτή, ουσιαστικά με πήρε και με έβαλε σε μια άλλη ζωή. Είναι η ζωή μου πριν και η ζωή μου μετά.
Και όντως, είχαμε σε ανθρώπινο πλαίσιο περάσει και τόσο όμορφα, όλο αυτό ήταν κάτι εντελώς μαγικό.
Μιας και δεν είχες σχέση με την υποκριτική, πώς σε έπεισε;
Ο συνεργάτης του, ο Μάκης ο Ραζής με είχε δει σε ένα διαφημιστικό του Περράκη που έκανα μια εμφάνιση, έκανα περιστασιακά μόντελιγκ. Τότε έφτιαχνα το σπίτι ενός φίλου στην Μύκονο..
Τι εννοείς έφτιαχνες ένα σπίτι;
Επιμέλεια – επιστασία, την ξέρω τη δουλειά, ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος. Έφτιαχνα το σπίτι του φίλου, καμία προοπτική για κάτι σοβαρό με τον φακό. Μου λέει λοιπόν ο Γαζής, «ξέρεις, ψάχνουμε για έναν μη ηθοποιό, θέλουμε κάποιον που να μην έχει σταθεί μπροστά στον φακό. Εσύ είσαι σίγουρος, εσένα ψάχνουμε». Δεν το πήρα πολύ σοβαρά στην αρχή, δεν θεώρησα ότι όντως θα βρεθώ να πρωταγωνιστώ, επειδή κάποιος με είδε, έτσι, απλά. Στην Αθήνα όμως, με κάλεσε ο Πανουσόπουλος, στα γραφεία της Φιλμικής Εταιρίας που είχαν με τον Τσεμπερόπουλο, και εκεί άρχισαν όλα.
Θέλεις να μου πεις για την πρώτη στιγμή που ειδωθήκατε με τον Πανουσόπουλο, την πρώτη επαφή;
Εντελώς μαγική στιγμή. Περίμενα στην εταιρία, σε μια πολυθρόνα, μπαίνει μέσα ο Γιώργος, γυρίζω, κοιταζόμαστε, και κλειδώνουμε. Δύο στρέιτ, μα εντελώς στρέιτ άντρες, βρεθήκαμε εντελώς ερωτευμένοι με την πρώτη ματιά.
Κάτι το απίστευτο. Χαμογελάσαμε, δώσαμε τα χέρια, αλλά το ξέραμε ότι εκείνη τη στιγμή, κάτι είχαμε πει, κάτι είχε γίνει.
Από εκεί και μετά, κάναμε για 6 μήνες δοκιμαστικά. Δεν είχαμε πει το τελικό ΟΚ, τίποτα. Κάναμε δοκιμαστικά μέχρι να βρούμε το κατάλληλο cast για τους γυναικείους ρόλους Δεν ήξερα, αν θα παίρνα τελικά εγώ τον ρόλο . Αλλά αυτά, είναι μοιραία.
Ποιος ήταν ο λόγος που σε ήθελε τόσο πολύ ο Πανουσόπουλος, σου είπε;
Ήθελε ένα λαϊκό παιδί. Εγώ τότε, αυτό ήμουν, ένα λαϊκό παιδί. Και μάλιστα, όταν μιλούσα, ο λόγος μου έκλεινε προς τα μέσα, δυσκολευόμουν να εκφραστώ, δεν ήθελα μάλλον.
Μετά δούλεψα και άρχισα να το ελέγχω και να το βελτιώνω- το πώς να με ακούει ο άλλος, αρχικά δεν ήθελα να με ακούει κανείς φαίνεται.Χαχα!
Η μετέπειτα πορεία σου στο θέατρο;
Πάλι με έναν τρόπο παράξενο ήρθε. Ήρθε ένας άλλος καλλιτέχνης στην ζωή μου, ο Χουβαρδάς, που έκανε την φοβερή επιτυχία του Θεάτρου Αμόρε. Μ εμπιστεύτηκε.
Εγώ ήμουν επιφυλακτικός και του έλεγα, «Γιάννη, δεν το έχω, δεν το κατέχω». Αλλά επέμενε,κάναμε το δοκιμαστικό και άρχισα να τσιμπάω, πολύ μαγευτική διαδικασία, και τελικά φτάσαμε χωρίς να το καταλάβω στην παράσταση.
Μέχρι τότε, εγώ δεν έβλεπα θέατρο, δεν είχα δει παρά κάτι παραστάσεις σαν παιδί, και μάλιστα ντρεπόμουν να είμαι μέσα στην αίθουσα, μου φαινόταν πολύ περίεργο το θέατρο.
Αλλά ήρθαν πολύ καλοί ρόλοι, ωραίες παραστάσεις, ο Ορέστης, το Τέλος μιας Σχέσης, ο Δον Κάρλος, τα Καινούρια ρούχα του Αυτοκράτορα.
Μεγάλες και σοβαρές παραστάσεις και καταπληκτικοί ρόλοι. Θεωρώ ότι είναι δικαίωμά μου να παίζω στο θέατρο, το έχω κερδίσει με την δουλειά μου.
Το μόνο που θέλω, είναι να εξελίσσομαι σαν ηθοποιός, να γίνομαι καλύτερος με κάθε τρόπο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Θέλεις να μου πεις τι είναι για σένα η Θεσσαλονίκη;
Μεγάλη αγάπη! Είναι ο ομφάλιος λώρος μου.
Η ποντιακή σου καταγωγή μετράει στην ψυχή σου;
Εννοείται. Έχω παθολογική αγάπη για τους γονείς μου. Ο πατέρας μου έφυγε, δυστυχώς, ήταν Ηπειρώτης – δυνατή καταγωγή.
Η μητέρα μου είναι αξιολάτρευτος άνθρωπος, της έχω μεγάλη αδυναμία. Και το γεγονός ότι είναι από τον Πόντο, με έκανε να δω την ιστορία μας- νιώθω ότι η Κερασούντα, από όπου είναι οι ρίζες μας, η Άγκυρα, όπου έζησε ο παππούς μου είναι σημαντικό για μένα.
Όπως και η Κοζάνη, που βρέθηκε η γενιά της μητέρας μου, το Τσοτίλι, που όλη μου η οικογένεια έχει μεγάλους δεσμούς με αυτόν τον τόπο.
Οι ρίζες μας είναι κομμάτι της ψυχής μας. Οι δικοί μου ήταν πολύ δημιουργικοί άνθρωποι, έντιμοι, κάπως εγωιστές βέβαια σαν φυλή , αλλά πολύ δεμένοι.
Το ότι έχεις προσφυγική καταγωγή, σου έχει αφήσει κάποιο βίωμα;
Ίσως, ναι. Το γεγονός ότι δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, ή το ότι είμαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσω την ζωή εφήμερα, μάλλον πρέπει να έχει σχέση με την γενιά μου, που βρέθηκε ξεριζωμένη, αλλά τα κατάφερε.
Έχω ένστικτο επιβίωσης, ναι. Αγαπάω τον τόπο που μένω, αλλά μπορώ να με φανταστώ οπουδήποτε. Και κυρίως, δεν με φοβίζει καθόλου το μέλλον, καθόλου. Ναι, νιώθω νομάς.
Μπορώ να ζήσω οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή να ξεκινήσω την ζωή μου από την αρχή. Με μεγάλο κόστος φυσικά γιατι αγαπώ την χώρα μας!
Η ίδια η Θεσσαλονίκη τι είναι για σένα;
Είναι η εφηβεία μου, είναι τα μπαράκια, οι μαγικές νύχτες. Είναι άνθρωποι, αρώματα, αισθήσεις, τα πάντα.
Έχω παίξει μουσική σε μπαρ στα 14 με 15 μου, παιδάκι, έχω δουλέψει μπάρμαν – πάλι στην εφηβεία – σε μυθικά μαγαζιά, τι να θυμηθώ…
Αυτά τα μαγαζιά, είναι και η καρδιά της πόλης. Δούλευα στην Τεκίλα του Δαυίδ, στο Παραμάουντ του Καπετανίδη, του σκηνοθέτη.
Ήταν το πρώτο μαγαζί που έπαιζε βίντεο. Έπαιζα μουσική στο Μπελαίρ. Και μία και μόνη φορά έχω πάει στο Μπανάλ.
Τρομερό gay μαγαζί, με απίστευτο σόου, εκρηκτική ατμόσφαιρα. Ήταν χρόνια που η Θεσσαλονίκη είχε φωτεινές νύχτες, αν και πάντα έτσι είναι.
Πώς σου φαίνεται η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα;
Ανθρωποφαγική. Είναι περίεργη πατρίδα η Ελλάδα και οι Έλληνες. Δες το και ιστορικά. Δες τον Αλκιβιάδη.
Να πηγαίνει να γίνεται άνθρωπος αυτών που πριν τους πολεμούσε. Αν και τον σέβομαι τον Αλκιβιάδη απέραντα. Δες τι έγινε με τον πελοποννησιακό πόλεμο.
Οι ίδιοι που τσάκισαν τους Πέρσες, μετά σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Είναι πολύ σύνθετη η κατάσταση εδώ.
Αλλά η Ελλάδα δεν είναι μόνο κοινωνία – είναι και ο τόπος .
Ο τόπος και οι άνθρωποι μαζί, είναι κάτι πανέμορφο, σύνθετο, δύσκολο, δεν εξηγείται εύκολα. Υπάρχει πολλή ομορφιά στην Ελλάδα.
Θα συμμετείχες σε αγώνες κοινούς;
Με τον τρόπο των διαδηλώσεων, όχι. Μου θυμίζουν λίγο μάζωξη ζώων, δεν μπορώ να μπω κάπου όπου δεν θα είμαι ένα άτομο, θα ανήκω στην μάζα.
Και νομίζω ότι δεν είναι και αποτελεσματικό. Δεν κάνεις τίποτα. Άλλους αγώνες, ναι, εννοείται.
Την αστρολογία την παρακολουθείς;
Όχι φανατικά, αλλά έχει ένα ενδιαφέρον η ανάλυση του χαρακτήρα που γίνεται.
Εσύ, για παράδειγμα, νιώθεις Σκορπιός;
Ναι, μπορώ να πω ναι.
Ποια χαρακτηριστικά του Σκορπιού αναγνωρίζεις στον εαυτό σου;
Είμαι μοναχικός- παράλληλα κοινωνικός, ανήσυχος, τελειομανής, είμαι ταυτόχρονα ονειροπόλος και πραγματιστής και είμαι ένας παγανιστής του έρωτα!
Τι εννοείς, πολύ ποιητική έκφραση…
Εννοώ, καταλαβαίνω τον έρωτα στην ορμητική του διάσταση, συνδεδεμένο με μεγάλες δυνάμεις.
Ο Σκορπιός λένε ότι είναι και επικίνδυνος. Νιώθεις επικίνδυνος;
Καμιά φορά.Οι περισσότεροι μπορούμε να γίνουμε αν απειληθεί το συμφέρον μας. Αλλά το έχω αποδεχτεί και το ελέγχω.
Έχω δει ανθρώπους που είναι αρνάκια, να χάνουν εντελώς τον έλεγχο. Όλοι μας έχουμε μια πολύ επικίνδυνη σκοτεινή και άγρια πλευρά.
Το να λες ότι δεν υπάρχει, δεν σου κάνει καλό, γιατί κάποια στιγμή θα σε ξαφνιάσει. Δεν θεωρώ ότι είμαι πιο επικίνδυνος από άλλους, απλά, είμαι πιο ειλικρινής ίσως και το δέχομαι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και αν χάσεις τον έλεγχο;
Δεν μου έχει συμβεί. Παλεύω. Όλοι μας είμαστε σε διάλογο με τον εαυτό μας. Αλλά εύχομαι κιόλας να μην μου συμβεί.
Προς το παρόν, καλά τα πάω! Αλλά πρέπει να σου πω, ότι είμαι επικίνδυνος και με τον εαυτό μου!
Δηλαδή;
Έχω πολλές φορές διαμάχη με τον εαυτό μου, και είμαι και παράτολμος. Έχουμε με έναν φίλο κάνει στόχο ζωής αυτά τα ταξίδια στην κεντρική Αφρική.
Δεν είναι κάτι πάρα πολύ εύκολο, δεν είναι τουριστικά ταξίδια, είναι κάτι άγριο, με πάει στα όρια.
Πανέμορφο, αλλά και άγριο. Αλλά το έχω ανάγκη, ακόμα και αν γίνεται επικίνδυνο.
Σου αρέσουν τα ταξίδια, να φανταστώ.
Πάρα πολύ. Θέλω να κάνω τον γύρο του κόσμου, να προλάβω να δω όλη τη γη, αν θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο.
Έχω γνωρίσει ένα ζευγάρι που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, με 25.000 ευρώ, όλα κι όλα.
Μιλάμε, σπαρτιάτικη διαβίωση τελείως. Αλλά το ταξίδι δεν είναι μόνον καλοπέραση, είναι αυτογνωσία.
Τι ρόλο έχει παίξει η σύμπτωση στη ζωή σου;
Τεράστιο. Από σύμπτωση βρέθηκα στον κινηματογράφο. Από σύμπτωση βρέθηκα στο θέατρο. Την αγαπάω την σύμπτωση, δεν την φοβάμαι. Και την ακολουθώ.
Και ερωτικά έχω βρεθεί να έχω σχέσεις από σύμπτωση, από τύχη. Μου αρέσει να ζω έτσι, με την έκπληξη, με γοητεύει.
Προκαλώ την τύχη να μου δείξει το πρόσωπό της, μιλάω με την μοίρα. Δεν μου αρέσει μόνο το πρόγραμμα, που αφήνει το τυχαίο έξω από την ζωή.
Άσε που δεν γίνεται, αλλά το να νομίζεις ότι μπορείς να προγραμματίσεις τα πάντα, μόνο φόβο βγάζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπάρχει κάποια φράση που να σε εκφράζει;
Κατά καιρούς είναι άλλες οι πολύτιμες εκφράσεις, που έχουν νόημα για μένα. Λογικό δεν είναι; Τώρα, είναι του Σωκράτη, το «Εν Οίδα ότι Ουδέν Οίδα».
Έχεις ανεκπλήρωτα όνειρα;
Κοίταξε, επειδή δεν ξεκίνησα λέγοντας ότι εγώ θα γίνω ηθοποιός, ανεκπλήρωτα όνειρα στο θέατρο δεν έχω.
Δεν είμαι ο ηθοποιός που θα σου πει «δεν έπαιξα ακόμα Άμλετ». Αλλά όνειρα έχω.
Θα ήθελα να γυρίσω τον κόσμο, θα ήθελα ένα μεγάλο και καλά οργανωμένο θέατρο, να υπάρχει ένας χώρος να δουλεύουμε καλές παραστάσεις, και αν τα φέρει η ζωή μια καλή συντροφιά κι ένα παιδί! Δεν είναι και πολλά!