Αρχική > Καρμική Αστρολογία > Σελήνη: Ασημένιο Κάρμα

Είναι σχεδόν γνωστό ότι στην παρούσα φάση του Κάρμα το ορίζει η Σελήνη με τους Δεσμούς της, τον Βόρειο και τον Νότιο.

Λέμε «στην παρούσα φάση», γιατί έχουμε αναφερθεί στο γεγονός ότι δεν ήταν πάντα η Σελήνη η οδός του Χρέους.

Πιο πριν ήταν η Αφροδίτη, διότι, απλά, η Σελήνη δεν ήταν καν στη γειτονιά μας! Η Σελήνη ήρθε από το απώτατο διάστημα και πιάστηκε στην σαγήνη της Γης, ακριβώς για να πάρει τα ηνία του Κάρμα. Είναι μεγάλη ιστορία το γιατί έγινε αυτό, με κοσμικούς όρους.

Ας αρκεστούμε να πούμε πως όταν η Αφροδίτη ήταν η ηνίοχος του ανθρώπινου Κάρμα, οι καταστροφές ήταν τόσο μεγάλες, λόγω της ανωριμότητας του ανθρώπινου είδους, που δεν θα επιβίωνε ο πλανήτης . Οπότε ήρθε ένας κοντινός φύλακας, η Σελήνη, για να ορίζει τα πράγματα με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Αν αναρωτιέστε ποιος θα είναι ο επόμενος φύλακας του Κάρμα, να πούμε ότι θα είναι ο Δείμος, όταν τελειώσει αυτός ο Μεγάλος Ενιαυτός.

Ο Δείμος είναι δορυφόρος του Άρη, μαζί με τον Φόβο. Ξέρουμε τι σημαίνει Φόβος. Ε, Δείμος, σημαίνει πολύ απλά Τρόμος. Θα είναι μια σκληρή εποχή.

Αν κάποιοι βιάζονται να πούμε «και τι με νοιάζει εμένα τι θα γίνει σε 30.000 χρόνια, εγώ θα έχω πεθάνει», να πούμε ότι εδώ θα είμαστε όλοι και θα τα λέμε πάλι. Οι ίδιοι και οι ίδιοι, λίγο πολύ. Όπως έχει γίνει από την αρχή του χρόνου. Οι ίδιοι άνθρωποι δοκιμάζουμε νέες εμπειρίες.

Αλλάζουν τα σώματα και τα σκηνικά, αλλά οι πρωταγωνιστές είναι ίδιοι, οι ψυχές μας. Θέλουμε οπωσδήποτε να ξεκαθαρίσουμε, με μεγάλη αγάπη, κάτι πολύ ουσιαστικό για το Κάρμα. Έχουμε εξηγήσει ότι δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για συλλογή εμπειριών που την έχουμε προαποφασίσει.

Όταν λέμε ότι η Σελήνη ορίζει το Κάρμα, την άνοδο και την κάθοδο των ψυχών, δεν εννοούμε ότι παίζει κάποιον άλλον ρόλο εκτός από αυτόν της λεωφόρου, που έχει και κάποια φανάρια, πότε πράσινα και πότε κόκκινα. Ας υποθέσουμε πως ο προορισμός μας είναι η επόμενη ανέλιξη της ψυχής μας, που ακριβώς αυτός είναι.

Το όχημα, είναι το Κάρμα. Ο δρόμος είναι η Σελήνη.

Ακολουθείστε λίγο τον συλλογισμό: Έχω στον νου μου τον προορισμό, έχω το όχημα, έχω και τον δρόμο. Είναι στο χέρι μου να πάω εκεί που θέλω, ή να αναβάλλω το ταξίδι, ή να το ματαιώσω, ή να λοξοδρομήσω.

Έχω επίσης την δυνατότητα να «σπάσω» το όχημα, κι ενώ έχω στα χέρια μου μια μέτρια μηχανή (ένα μέτριο Κάρμα) να θέλω να τρέχω με 200 χιλιόμετρα. Δεν θα φτάσω ποτέ, θα τα τινάξει η μηχανή. Επίσης, μπορεί να μην αποδεχτώ τον δρόμο που ορίζει το Κάρμα, αλλά να θελήσω να κόψω δρόμο για τον προορισμό μου, η να πάω από πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές.

Δικαίωμά μου. Αλλά, αν βγω από τη λεωφόρο, πρέπει να είμαι έμπειρος οδηγός. Πρέπει να έχω καλό χάρτη και να γνωρίζω τις κακοτοπιές. Και επίσης, όταν βγαίνω στον Δρόμο, ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να είμαι μεθυσμένος. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε την αναλογία. Είναι πολύ κρίσιμο θέμα.

Αν καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε και με τι εργαλεία μπορούμε να το καταφέρουμε, ανοίγουν αυτόματα όλα τα διόδια!

Καμιά φορά, όχι μόνον πληρώνουμε το αντίτιμο και περνάμε, αλλά σπάμε τελείως τον σταθμό των διοδίων και για όλους τους υπόλοιπους! Αυτό ακριβώς έκαναν οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι.

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της Θυσίας του Ιησού, που με λύτρα το αίμα του εξαργύρωσε πολύ, πολύ Κάρμα, «κόβοντας δρόμο» και για όλους εμάς. Το ίδιο έκανε και η Μητέρα του. Σήμερα εορτάζεται η Ημέρα της Κοιμήσεως της Μητέρας του Θεού. Πρόκειται για τεράστιο συμβολισμό όλης της μητρότητας, όλης της φύσης, που είναι καταδικασμένη να βλέπει – απέθαντη αυτή – τα παιδιά της να ξεψυχάνε στα χέρια της.

Η Παναγία έχει εξαγοράσει πολύ Κάρμα όλων των μητέρων, που βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν κατά καιρούς.

Για να γυρίσουμε στο μεγάλο κομβικό σημείο που είναι η Σελήνη, πρέπει να πούμε πως αντιπροσωπεύει τον άργυρο, βέβαια, αλλά και το φως εξ αντανακλάσεως. Ας προσέξουμε εδώ κάτι. Στην παρούσα φάση της ανθρωπότητας δεν μπορεί κανένας να παινευτεί για τα κατορθώματά του.

Κανένας δεν είναι πραγματικός δημιουργός, δεν μας επιτρέπεται ακόμα, γιατί θα τα κάνουμε θάλασσα. Ακόμα και οι εφευρέτες, μιλάνε για έμπνευση, που τους έρχεται από κάπου πολύ μακριά. Ο άνθρωπος αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να κατασκευάσει τίποτα πραγματικά δικό του. Είναι ένας διαχειριστής, στην καλύτερη περίπτωση, και αυτό όχι πάντα επιτυχημένα.

Είναι λοιπόν σαν τη Σελήνη, που δεν παράγει φως, απλά το αντανακλά.Το δέχεται από τον Ήλιο και το ρίχνει αχνό στη Γη, αν και εφόσον το επιτρέπουν επιπλέον οι καιρικές συνθήκες και δεν έχει συννεφιά, για παράδειγμα. Το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι. Παίρνουν λίγη από τη λάμψη του Δημιουργού και μπορούν να φωτίσουν και λιγάκι γύρω τους, αν δεν είναι πυκνά τα πέπλα του σκοταδιού.

Προσέξτε όμως κάτι, παρακαλώ: η Σελήνη δεν σταματάει να ανακλά το φως του Ήλιου. Απλά δεν φαίνεται.

Έτσι και ο άνθρωπος οφείλει να σκορπάει το φως και τα δώρα του, κι ας υπάρχει σκοτάδι. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην κάνει ένας άνθρωπος αυτό που προορίζεται, μόνον και μόνον γιατί κάποιοι – συγκεκριμένοι, γνωστοί και με δικό τους Κάρμα – ρίχνουν μαυρίλα. Όχι.

Πρέπει να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε, κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι αυτό που θέλουμε. Γιατί μέσα μας βαθιά και αληθινά, ξέρουμε τι θέλουμε, θέλουμε να πάμε το Σύμπαν ολόκληρο ένα βήμα μακριά από την φθορά, «λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα», που λέει ο ποιητής – καθόλου τυχαία γιατί ήταν και Μέγας Μύστης. Για να δικαιώσουμε το Ασημένιο Κάρμα.