Αρχική > Καρμική Αστρολογία > Ψυχή: Η εκπόρευση του κάρμα

Συνήθως λέμε ότι η ψυχή έχει ένα Κάρμα, ένα χρέος.

Σπανιότερα αναφερόμαστε στο Ντάρμα, που είναι εξίσου θεμελιώδης έννοια. Ντάρμα σημαίνει «ευσέβεια», αλλά και δίκαιο. Κάρμα έχει επικρατήσει να σημαίνει χρέος, αλλά στην πραγματικότητα η λέξη σημαίνει Πράξη. Το ζήτημα είναι, ποιος έχει ποιον; Η ψυχή το Κάρμα, ή το Κάρμα την ψυχή;

Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται…

Οι πράξεις που κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του δεν είναι προδιαγεγραμμένες, βέβαια. Είναι όμως προεπιλεγμένες. Είναι ας πούμε σαν να έχουμε πάρει κάτι από την αγορά, ένα φωτιστικό ας πούμε, αλλά δεν ξέρουμε αν θα το χρησιμοποιήσουμε.

Μπορεί να το βγάλουμε από το κουτί του, να το κάνουμε δώρο, να το βάλουμε στο σπίτι μας να φωτίζει για πολύ καιρό, να το σπάσουμε ηθελημένα ή αθέλητα, αλλά μπορούμε και να το γυρίσουμε πίσω…στο ίδιο μαγαζί που το πήραμε…Ελπίζουμε πραγματικά να καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτή η αναλογία.

Όταν κατεβαίνουμε στη γη (δεν κατεβαίνουν μόνο στη γη οι ψυχές, και δεν κατεβαίνουν μια φορά και δεν κατεβαίνουν με μια μορφή ΚΑΘΕ φορά, μπορεί σε ένα κατέβασμα να έχουν πολλαπλές ενσαρκώσεις…) έχουμε μαζί μας το Κάρμα, που το έχουμε αγοράσει από το μαγαζί του σύμπαντος.

Το τι θα το κάνουμε, είναι αποκλειστικά και μόνον δικό μας θέμα.

Εδώ είναι που επεμβαίνει πάλι η ελεύθερη βούληση. Είναι η δεύτερη φορά. Η πρώτη είναι όταν επιλέγουμε το Κάρμα από το μαγαζί του σύμπαντος, γιατί εμείς το επιλέγουμε.

Η Τρίτη φορά που επεμβαίνει η ελεύθερη βούληση, είναι όταν αποφασίζουμε τι θα κάνουμε το Ντάρμα. Το Ντάρμα προσφέρει απελευθέρωση από τις ενέργειες του Κάρμα. Ναι, αλλά εμείς μπορεί να θέλουμε να το δωρίσουμε…Να μην το κρατήσουμε για τον εαυτό μας…Θα βγούμε χαμένοι και θα κουβαλάμε το βάρος του Κάρμα; Όχι βέβαια.

Όταν αποφασίσει μια ψυχή να δωρίσει ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ το Ντάρμα της, αμέσως απελευθερώνεται από πάρα πολλές ενέργειες και πράξεις. Το σύμπαν είναι περίπλοκο, αλλά είναι ένα ταμείο ενέργειας και τίποτε άλλο. Είναι τόσο πεζό, ένα ταμείο. Αλλά ένα ταμείο ευσπλαχνίας…

Πώς μπορεί κάποιος να δωρίσει το Ντάρμα του;

Στην πραγματικότητα το κάνουμε κάθε μέρα, αλλά δεν μας αρέσει να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας σαν να είναι κάτι καλό, σαν παιδιά που είμαστε προτιμάμε να σκεφτόμαστε πεισματάρικα και κακιωμένα.

Κάθε στιγμή της ημέρας, με κάθε μας πράξη, κάποιον ευνοούμε, ακόμα και αθέλητα. Ωραία, αυτό είναι διαρρέον Ντάρμα. Ακόμα και ο χειρότερος ενεργειακός τσιγκούνης, που προσπαθεί ας πούμε μόνον να πάρει και αν μην δώσει τίποτα, δεν μπορεί να το καταφέρει.

Κι αυτό γιατί το σύμπαν μπλέκει με μοναδική μαεστρία το καλό με το κακό, το άσπρο με το μαύρο και γενικά όλα τα αντίθετα. Ας πάρουμε την περίπτωση ενός έρωτα. Έχουμε πει ότι ο έρωτας και η οικογένεια γενικά, είναι η ατμομηχανή του Κάρμα.

Ένας έρωτας λοιπόν, δύσκολος. Καρμικός, με την έννοια που έχει κανονικά αυτός ο όρος, δηλαδή ένας έρωτας δύσκολος, δύστροπος και αγχωτικός.Ένα σκληρό μάθημα.

Μπορεί να αναλογιστεί κάποιος: γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιο είναι το νόημα δυο ψυχές να δένονται με τόσο δύσκολα δεσμά;

Κατ’ αρχάς, όπως έχουμε πει, δένονται γιατί έτσι αποφάσισαν, αυτό το σενάριο θέλουν να ζήσουν. Κατά δεύτερον, αυτή η ένωση μπορεί να έχει τρομερά αποτελέσματα, πολύ θετικά, που ξεπερνούν τις ζωές αυτών των δύο ψυχών. Μπορεί για παράδειγμα να γεννήσουν ένα παιδί, που θα γίνει αργότερα μεγάλος γιατρός και θα σώσει πάρα πολύ κόσμο από τον πόνο.

Οι ίδιοι μπορεί να υποφέρουν, αλλά το πρόσημό τους στο ταμείο του σύμπαντος είναι απόλυτα θετικό. Εδώ έχουμε μια περίπτωση που το Ντάρμα δεν χαρίζεται, εκπορεύεται φυσικά. Ναι, κι αν έχουμε έναν στρατιώτη στο μέτωπο, που αποφασίζει ξαφνικά να μην γλυτώσει τον εαυτό του, αλλά προσπαθήσει να γλυτώσει πολύ κόσμο; Δεν έχουμε μια συνειδητή χρήση του Ντάρμα;

Ασφαλώς. Δεν είναι – όπως λέγεται – γεγονός ότι του συγκεκριμένου ανθρώπου «ήταν το Κάρμα του» να βοηθήσει άλλους. Κάθε άλλο. Πήρε μια απόφαση, με ελεύθερη βούληση και έκανε αυτό που έκανε, γεμίζοντας το ενεργειακό ταμείο του σύμπαντος με πολλή ενέργεια. Αυτή είναι η δουλειά μας εδώ κάτω, είμαστε κόμβοι ενέργειας.

Το Κάρμα λοιπόν δεν είναι μια άτεγκτη αλήθεια που την κουβαλάμε στους ώμους.

Είναι μια συνεχής εκπόρευση, όπως και το Ντάρμα. Αποφασίζουμε κάθε στιγμή αν θα ανοίξουμε το δώρο που έχουμε διαλέξει, αν θα το βγάλουμε από το κουτί του. Κανένας δεν είναι καταδικασμένος να κάνει κακό. Όχι βέβαια.

Μπορεί να αποφασίσει να κάνει αυτό που θέλει, τη στιγμή που το θέλει. Μπορεί οι Δεσμοί της Σελήνης και το Σύμπαν ολόκληρο να κουρδιστούν. Η ανθρώπινη συνείδηση δεν κουρδίζεται. Είναι καταδικασμένη στην τελική της απόλυτη ελευθερία, όταν θα περάσει από το στάδιο του παρατηρητή στο στάδιο του δημιουργού.

Μάλλον, για να το πούμε πιο σωστά, το στάδιο του παρατηρητή το έχει περάσει. Αυτή τη στιγμή είναι στη θέση του μαθητευόμενου συνεργάτη. Πολύς δρόμος έχει διανυθεί, πολύς μένει ακόμα…