Αρχική > Guests Blog > Άρθρα από τον Νίκο Μουρατίδη > Ηρώ Λεχουρίτη

Μια ανύπαντρη μητέρα, ανεξάρτητη και διαρκώς σκεπτόμενη.

Η Ηρώ είναι μια καταξιωμένη και αξιόλογη μουσικός και συνθέτης που έχει διακριθεί εδώ και πολλά χρόνια ενώ κρατάει τα ηνία με μια ήρεμη δύναμη μέσα στο χώρο της μουσικής και της τέχνης.

Ο αστρολογικός της χάρτης από την  Άσπα Κούτρα

Η Ηρώ με Ήλιο, Σελήνη και ωροσκόπο στον Υδροχόο είναι η προσωποποίηση της ελευθερίας, των  πρωτοποριακών ιδεών αλλά και της συλλογικής συνείδησης.

Ο Ήλιος της στον 1^ο της οίκο την βοηθάει να είναι εξωστρεφής, επικοινωνιακή και ενεργητική ωστόσο πολλές φορές ίσως και να επαναστατεί.

Το τετράγωνο του Ήλιου με τον Άρη μπορεί να της έδωσε τη δύναμη να πολεμήσει για αυτά που ήθελε να κατορθώσει στη ζωή της ωστόσο μπορεί κάποιες φορές  να πήρε κούραση και απογοήτευση. Το εξάγωνο βέβαια του Ήλιου με τον Κρόνο της έδωσε την πειθαρχία και την υπομονή για να δημιουργήσει την καριέρα της και την ασφάλεια που επιθυμούσε.

Η Σελήνη της στον Υδροχόο και τον 12^ο της οίκο την προίκισε με την ανάγκη να προσφέρει συλλογικά αλλά και πολλές φορές με την ανάγκη να απομονώνεται ώστε να εφεύρει νέες ιδέες για να δημιουργήσει. Η εσωτερικότητα και η διανόηση είναι πολύ σημαντικά κομμάτια για την Ηρώ η οποία πολλές φορές μπορεί να έχει την ανάγκη να χάνεται στις σκέψεις της.

Το εξάγωνο της Σελήνης με τη σύνοδο Άρη-Ποσειδώνα της έδωσε την πηγή της δημιουργικότητας ενώ το εξάγωνο της Σελήνης με τη σύνοδο Δία Ουρανού της έδωσε ξαφνικές ευκαιρίες και ανθρώπους που την βοήθησαν στην πορεία της.

Ο Ερμής επίσης βρίσκεται στον Υδροχόο και τον 12^ο της οίκο σε σύνοδο με τη Σελήνη .Ένας εξαιρετικός Ερμής και ένα εξαιρετικό μυαλό με την ανάγκη να εφεύρει συνεχώς καινοτόμες ιδέες και με αγάπη για την τεχνολογία. Σε εξάγωνο επίσης με τη σύνοδο Άρη-Ποσειδώνα σημαίνει ότι μπορεί να έχει ανάγκη να αφιερώνει ατελείωτες ώρες στην τέχνη και να μαθαίνει συνεχώς  ώστε να εξελίσσεται.

Το τρίγωνο του Ερμή με τον Δία θα μπορούσε να της δώσει ταλέντο στο να διδάσκει μουσική αλλά και να δίνει τις πρωτοποριακές της ιδέες στους άλλους με το τρίγωνο Ερμή-Ουρανού κάτι που μπορεί να κληρονόμησε από την οικογένειά της.

Η Αφροδίτη της βρίσκεται στον Κριό, μια δυναμική Αφροδίτη που έχει ενθουσιασμό αλλά πολλές φορές μπορεί να βαριέται εύκολα στις ερωτικές της σχέσεις.

Ένα από τα αδύναμα σημεία του χάρτη της είναι η αντίθεση της Αφροδίτης με τη σύνοδο  Δία-Ουρανού που την ωθεί να  επαναστατεί και να μην κάνει εκπτώσεις αλλά να είχε και ξαφνικές αλλαγές στις συναισθηματικές της σχέσεις. Ωστόσο το εξάγωνο της Αφροδίτης με τη Σελήνη σημαίνει ότι η ίδια βρίσκεται σε ισορροπία και τα έχει βρει με τον εαυτό της ενώ η σύνοδος της Αφροδίτης με τον Βόρειο Δεσμό μας δείχνει ένα σημάδι ότι έχει βρει την πορεία της και πολλές φορές η μοναχικότητα την εξελίσσει.

Ο Άρης της βρίσκεται στο ζώδιο του Σκορπιού ένας πολύ δυνατός Άρης  σε σύνοδο με τον Ποσειδώνα της τέχνης που προέρχεται από τον χώρο των ανώτερων σπουδών και είναι ακόμη μια ένδειξη ότι οι σπουδές της μουσικής είναι σε ανώτερο επίπεδο.

Το τρίγωνο του Άρη και του Ποσειδώνα της με τον Κρόνο γείωσε τα όνειρά της και έκανε τα σχέδιά της πραγματικότητα.

Η τελευταία διετία μπορεί να ήταν κάπως δύσκολη για εκείνη αφού ο διελαύνων Ουρανός κάνοντας όψη τετραγώνου με τη Σελήνη της μπορεί να την απομόνωσε αναγκαστικά,  ωστόσο η Ηρώ σαν παιδί του Ουρανού ακόμη και μέσα από τις ανατροπές και τις ξαφνικές αλλαγές βρίσκει τρόπους να σκέφτεται νέες ιδέες και να εφεύρει τρόπους για να αναζωογονείται.

Η Ηρώ θα συνεχίσει να κάνει τη δική της μοναδική και πρωτοποριακή καλλιτεχνική πορεία δίνοντάς μας ένα στίγμα της καθαρής εικόνας της τέχνης.

Ένα απόγευμα για καφέ με την Ηρώ

Η Ηρώ Λεχουρίτη τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να απομακρυνθεί από την Αθήνα και να ζήσει σε… απόσταση. Με ευκαιρία την συνέντευξη μας για το oroskopostv, ήταν ότι έπρεπε να της κάνω μια επίσκεψη, να αράξουμε σπίτι και να κουβεντιάσουμε. Ήθελα να την ρωτήσω ένα σωρό πράγματα…

Συνέντευξη στον Νίκο Μουρατίδη

Πως πέρασες το καλοκαίρι σου;
Το καλοκαίρι αυτό τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Αμαυρώθηκε η χαρά μας και η ανάγκη να δραπετεύσουμε από τον εγκλεισμό με τις φωτιές, που σκότωσαν χιλιάδες πλάσματα, που έφεραν μια αδιανόητη καταστροφή στην φύση και που κατέστρεψαν τη ζωή πάρα πολλών ανθρώπων. Πως μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος όταν δίπλα του βασιλεύει η δυστυχία; Κι έπειτα το Αφγανιστάν. Είναι πολύ δύσκολο να συναισθανθείς τον πόνο όταν βρίσκεται μακριά σου. Όταν όμως μεγαλώνεις οι αποστάσεις μικραίνουν και βλέπεις τα γεγονότα με μια ευρεία διάσταση της λειτουργίας του κόσμου. Ποσό γοητευτικό λοιπόν μπορεί να ήταν το καλοκαίρι;

Επειδή ξέρω πως είχες αγωνία με τις εξετάσεις του γιου σου για τις Πανελλαδικές, τελικά πως τα πήγε; 
Ο Γιώργος διάβασε πάρα πολύ. Πραγματικά έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να περάσει στην Βιοτεχνολογία Αθηνών, μια πενταετή σχολή του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου Αθηνών, πολύ καινούρια και πολύ σύγχρονη. Άλλωστε αυτό είναι το όνειρο του. Η μοριακή Βιολογία. Είμαι πολύ χαρούμενη και ανακουφισμένη γιατί το άξιζε και το κατάφερε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άλλα παιδάκια δεν το άξιζαν. Ούτως ή άλλως οι πανελλαδικές αποτελούν μια εξ ολοκλήρου λανθασμένη πρακτική εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση αλλά δεν είμαι ειδήμων για να μιλήσω για αυτό. Αυτό που με σιγουριά θα πω είναι ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πανεπιστήμια αλλά στην γνώση και την παρατήρηση της ζωής και των φαινομένων.

Θεωρείς πως το γεγονός ότι είσαι μια μητέρα που μεγαλώνεις μόνη σου το παιδί σου, ήταν κάπως ανασταλτικό για τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις;
Υπήρξαν πολλές στιγμές που έπρεπε να διαλέξω. Όμως οι επιλογές είναι μέρος της ζωής και μάλιστα αυτές μας καθορίζουν. Κι όταν αποφάσισα να έχω αυτό το παιδί, δεν σκέφτηκα ποτέ ποιο είναι το πρέπον ούτε το σωστό, αλλά ποιο είναι αυτό που λέει το ένστικτο μου. Ο Γιώργος είναι ένας τύπος που μπήκε στην ζωή μου απαλά σαν να μην ήθελε να με ενοχλήσει …και σάρωσε τη ζωή μου δίνοντας της ένα νόημα που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έχει. Αν σου λέει κάτι αυτό…

Τελικά είναι δύσκολο να είσαι single parent;
Ναι, είναι δύσκολο. Το λέω πλέον με σιγουριά. Σε μια χώρα όπως την δική μας που το κράτος δεν νοιάζεται για τον πολίτη είναι αναπόφευκτο να έχεις σημαντικές δυσκολίες όταν είσαι μόνος σου. Εντελώς μόνος σου. Προσωπικά έχω κοιμηθεί ελάχιστα τα πρώτα χρόνια διότι επέστρεφα και ο Γιώργος ξυπνούσε 7 και ήθελα να ξυπνάω μαζί του. Ναι, είχα κόστος υγείας αλλά ο γιος μου δεν ένιωσε ούτε ένα λεπτό την απουσία μου κι αυτό ήταν σημαντικό για την μετέπειτα ζωή του. Συμπέρασμα: οποίος δεν μπορεί να «μετακινήσει» το σημείο αναφοράς του από το εγώ του στο εσύ, καλυτέρα να μην «ταλαιπωρηθεί» κάνοντας παιδιά. Θα έχουν όλοι συνέπειες.

Έχουμε να πούμε πολλά και θα επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα, αλλά θέλω να μιλήσουμε λίγο για μουσική. Μέσα στην καραντίνα, έκανες μια σπιτική ηχογράφηση, διασκευάζοντας υπέροχα στα Ελληνικά, το τραγούδι του Charles Aznavour “Comme ils disent”, που το ονόμασες “Όπως λένε”. Πες μας με λίγα λόγια όλη την ιστορία…
Ο Charles Aznavour έγραψε αυτό το κομμάτι έχοντας φίλους ομοφυλοφίλους και παρατηρώντας την ζωή τους. Στην αρχή ήθελε να δώσει το τραγούδι να το πει άλλος, όμως τελικά αποφάσισε να το τραγουδήσει ο ίδιος, πράγμα πολύ ακραίο για την εποχή του 1969-1972. Ήταν εν μέρει ένα απαύγασμα του Μάη του ’68 στην Γαλλία. Τελικά το είπε και έγινε μια τεράστια επιτυχία στην χώρα του αλλά μεταφράστηκε και σε πολλές χώρες του κόσμου. Ήταν μια γενναία κίνηση για την εποχή της. Αγαπούσα πάντα αυτό το τραγούδι, είχα γράψει τους ελληνικούς στίχους ουσιαστικά την ελληνική απόδοση μερικά χρόνια πριν. Για κάποιο λόγο το τραγούδησα τώρα. Πιστεύω ότι ποτέ μέχρι τώρα η ελευθέρια της άρθρωσης του λόγου δεν ήταν τόσο εφικτή ενώ παράλληλα ποτέ μέχρι τώρα η ουσιαστική ελευθέρια του ανθρώπου καθώς και τα δικαιώματα του δεν καταστρατηγήθηκαν περισσότερο. Ζούμε ένα παράλληλο σύμπαν ταυτόχρονο με την ζωή μας. Νομίζουμε…. Για όλα νομίζουμε… δεν ξέρω εάν πράγματι ζούμε… Θα μου επιτρέψεις να παραθέσω εδώ κάτι που έγραψα πριν λίγο καιρό: “Το ταμπού σημαίνει «απαγορευμένο». Άφορά πρωτόγονους πολιτισμούς, αποτελεί λέξη σε γλώσσες της Πολυνησίας και σημαίνει το πρόσωπο ή το αντικείμενο που απαγορεύεται να πλησιάσει, να αγγίξει, να κατονομάσει κανείς επειδή θεωρείται ή ιερό ή μιαρό. Κάλλιστα λοιπόν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το ιερό και όχι για το μιαρό. Και ιερή είναι η δύναμη και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αυτοδιάθεση σημαίνει επίγνωση του είμαι και των ορίων που θέτω εγώ στον εαυτό μου, αρκεί να μην απειλείται η ελευθερία του άλλου. Ιερή είναι η ελευθερία μου να καθορίζω την ζωή μου τις επιλογές μου και να δικαιούμαι όσα δικαιούνται όλοι. Ιερή είναι η δικαιοσύνη για όλους χωρίς ναι μεν αλλά. Η απαγόρευση ως ταμπού είναι κύημα των κατεστημένων και απαύγασμα των κατά βούλησιν ερμηνειών των κοινωνικών φαινομένων. Είναι κυριαρχία του ανθρώπου στον άνθρωπο. Τι υγιές βλέπετε εσείς στην κυριαρχία μεταξύ νοημόνων όντων;. Εγώ τίποτα…”

Πάρα πολύ ωραίο και σ’ ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας. Μιλώντας για τον Charles Aznavour και βλέποντας την καριέρα σου διαπιστώνω πως αρκετές φορές έχεις “φλερτάρει” με τραγούδια από το εξωτερικό. Γιατί αυτό;
Αγαπώ την Ευρωπαϊκή σκηνή και την ποπ μουσική στο σύνολο της. Μου ταιριάζει περισσότερο το άκουσμα αυτό. Ο ήχος περισσότερο. Επίσης αγαπώ πολύ τη μουσική των Λατίνων. Κι αυτή μου ταιριάζει περισσότερο σαν άκουσμα και έχει το κοινό χαρακτηριστικό με την Ελλάδα στην χρήση της ποίησης στο τραγούδι. Είναι λοιπόν απλό γιατί αγαπώ την ξενόγλωσση μουσική. Μου ταιριάζει περισσότερο.

Όπως αλλάζουν τα πάντα στην ζωή μας, έτσι έχει αλλάξει και το όλο σκηνικό της μουσικής. Τι σκέφτεσαι, σε έχει απασχολήσει;
Έχει αλλάξει πράγματι Νίκο; Αναρωτιέμαι πολλές φορές. Και νιώθω μια στασιμότητα και μια παλινδρόμηση στο παρελθόν. Την κατανοώ απόλυτα καθώς οι εποχές μας δεν έχουν να δώσουν όμορφες αναμνήσεις. Η τέχνη είναι μορφή και έκφραση της κοινωνίας. Εάν λοιπόν υποθέσουμε ότι η ζωή μας είχε πολλές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια, καταλαβαίνω πως η τέχνη έκανε αναστροφή στο παρελθόν ενθυμουμένη τις όμορφες εποχές. Είναι κι αυτό μια μορφή εξέλιξης, ίσως. Πάντως δεν νιώθω το νέο άκουσμα. Νιώθω την επανάληψη του παλιού «με νέα ρούχα». Σίγουρα θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο βρίσκουν έδαφος να ακουστούν. Ελάχιστοι άνθρωποι του ραδιοφώνου ασχολούνται πραγματικά με την εξέλιξη. Οι περισσότεροι αναμασάνε την ήδη μασημένη τέχνη στην Ελλάδα. Το ξέρω δεν είμαι ευχάριστη, αλλά διόλου δεν με νοιάζει. Με νοιάζει να έχω το σθένος να λέω αυτό που πιστεύω με όποιο κόστος.

Το γεγονός πως οι εταιρίες δίσκων υπολειτουργούν, δεν επενδύουν στο να κάνουν ολοκληρωμένους δίσκους, έχει φέρει τους καλλιτέχνες σε μιας μορφής αδιέξοδο. Το έχεις βιώσει;
Φυσικά και το έχω νιώσει. Δεν είναι η υπολειτουργία τους μόνο, είναι η έλλειψη φαντασίας και αναζήτηση ταλέντου. Έγινε η δισκογραφία μια φραγειοκρατική δουλειά βιοπορισμού, χωρίς αναζήτηση. Έχασε λίγο την καλλιτεχνική της υπόσταση. Κρίμα διότι εμείς εναποθέσαμε τις ελπίδες και τα όνειρα μας σε αυτές. Αλλά εμείς οι καλλιτέχνες δεν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας σαν προϊόντα μια παραγωγής. Ενώ αυτό είμαστε. Μεγαλώνοντας αποκολλώ από μέσα μου την Τέχνη από την Επιτυχία της τέχνης. Γιατί αυτή η παγίδα έφερε την τέχνη τόσο κοντά στην αυτοκαταστροφή της. Τώρα, γράφω και τραγουδάω χωρίς να σκέφτομαι. Μόνο από εσώτερη ανάγκη. Μόνο γιατί αγαπώ την μουσική και δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Είναι η λύτρωση μου.

Αισθάνομαι πως έχεις φτάσει στα όρια σου, ισχύει;
Ένα έμαθα φίλε μου Νίκο: Ότι τα όρια δεν έχουν όρια…

Και τι θα κάνεις λοιπόν;
Πολύ ωραία ερώτηση. Κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα. Άλλοτε καλή άλλοτε κακή. Η αναλογία είναι πάντα εις βάρος μας… Όμως, ονειρεύομαι ακόμα και αυτό είναι η απόδειξη ότι ζω. Γράφω μουσική στίχους, παίζω πιάνο όσο μπορώ και με έναν ήσυχο τρόπο θέλω να πιστεύω ότι κάνω τον κόσμο καλύτερο για το παιδί μου και για όλα τα παιδιά του κόσμου. Το θέμα στην ζωή δεν είναι μόνο τι κάνεις για αυτήν αλλά και τι δεν κανείς εις βάρος της…

Μερικά Live στο Half Note ή σε κάποιες άλλες μουσικές σκηνές, σε καλύπτουν; Εννοώ καλλιτεχνικά αλλά και οικονομικά;
Καλλιτεχνικά με καλύπτουν. Είναι άμεσες σκηνές όπου η συνύπαρξη με τον κόσμο κάνει την μουσική να επιτυγχάνει το σκοπό της. Η αμεσότητα της επικοινωνίας είναι ισχυρή και αποδοτική. Οικονομικά νομίζω ότι γενικότερα η δουλειά μας πλέον δεν είναι βιώσιμος τρόπος ζωής. Είναι μόνο η απέραντη αγάπη μας που μας κρατάει.

Θα ηχογραφήσεις κάποια καινούργια τραγούδια; Γράφεις;
Όπως σου είπα παραπάνω, ναι, γράφω. Είμαι ανοιχτή και σε κάθε πρόταση για τραγούδια άλλων. Καμιά φορά εμείς οι τραγουδοποιοί δίνουμε την εντύπωση ότι τραγουδάμε μόνο δικά μας πράγματα κι αυτό είναι λάθος. Αντίθετα είναι πολλές οι φορές που έχουμε την ανάγκη να φύγουμε από τον μικρόκοσμο μας και να μπούμε σε έναν άλλον διαφορετικό. Είναι σχεδόν αναγκαίο.

Παλιά συνεργαζόσουν με τον Δημήτρη Κοντόπουλο και είχατε κάνει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα όσον αφορά την παραγωγή και τον ήχο των τραγουδιών σας. Τι απέγινε αυτή η συνεργασία;
Με τον Δημήτρη δεν σταματήσαμε ποτέ να έχουμε ανταλλαγές απόψεων και καμιά φορά να συναντιόμαστε καλλιτεχνικά. Είναι η πιο σημαντική συνεργασία που είχα. Κι αυτό γιατί ο Δημήτρης με «κατεύθυνε» σε έναν ήχο τελείως διαφορετικό από τα ακούσματα μου. Μου έδωσε ένα στίγμα που τότε δεν υπήρχε άλλο όμοιο του. Κι αυτό του το αναγνωρίζω. Είμασταν παιδάκια τότε και πειραματιζόμασταν με αυθορμητισμό και ευαισθησία. Να, αυτό είναι που λείπει. Τώρα που αποκτήσαμε την εμπειρία και την σκέψη, θα ήταν ένα θαύμα να βρίσκαμε ξανά τον αυθορμητισμό και την μαγεία εκείνης της ηλικίας… Κάποιες φορές μου συμβαίνει. Κι αυτό γίνεται όταν γράφω κάτι καινούριο.

Με άλλους Έλληνες δημιουργούς έχεις επαφές ή προτιμάς να ηχογραφείς μόνο το δικό σου υλικό;
Επαφές έχω, όχι πολλές. Οι άνθρωποι χάνονται και ο κορονοϊός δεν βοήθησε καθόλου σε αυτό. Αντίθετα επικύρωσε τις «μόνιμες» σχέσεις και συνεργασίες καθότι ο φόβος είναι ανασταλτικός στην επανάσταση κάθε είδους…

Μια και μιλάμε για αστρολογικό site, στην αστρολογία πιστεύεις;
Από ότι έχω μάθει η αστρολογία έχει προχωρήσει πολύ. Δεν μπορώ να πω ότι πιστεύω ούτε ότι δεν πιστεύω κάτι που δεν ξέρω καθόλου. Θα ήμουν ανεύθυνη και επιπόλαια. Είναι ένα αντικείμενο που δεν το γνωρίζω.

Διαβάζω στον αστρολογικό χάρτη που σου φτιάξαμε πως τα άστρα είναι υπεύθυνα για την πειθαρχία και την υπομονή που έχεις. Ισχύει; Είσαι πειθαρχημένη και υπομονετική;
Θα σου απαντήσω με μια φράση: Το αγαπημένο μου ζώο στα νιάτα μου ήταν το άλογο. Τώρα είναι το γαϊδουράκι… Μάλλον ο αστρολογικός μου χάρτης έχει δίκιο…χαχαχα

Λέει επίσης κάπου πως η μοναχικότητα σου δίνει πολλές φορές την δυνατότητα για να εξελίσσεσαι. Μπορείς να μου το αναλύσεις;
Η τέχνη χρειάζεται το χρόνο της. Ο Vincent van Gogh είχε πει: …′′ Φυσικά για την τέχνη, όπου χρειάζεσαι χρόνο, δεν θα ήταν λάθος να ζήσεις πάνω από μία ζωή”. Στην θέση της μοναχικότητας θα μου επιτρέπεις να βάλω την ανάγκη της δημιουργίας και της έμπνευσης για μένα. Είναι απολύτως συναφή ξέρεις. Γιατί το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Και βασική τους αρχή είναι η παρατήρηση. Αρκεί να είσαι ευαίσθητος στα ερεθίσματα και όχι εγωκεντρικός. Αν έχεις μάτια ανοιχτά και ψυχή καθαρή και ακέραια, τότε ενεργοποιείται το συναίσθημα και γεμίζεις με ένα φως που σε καθοδηγεί σε μονοπάτια που δεν είχες καν φανταστεί. Η έμπνευση απολύτως μοναχικός όρος, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Υπάρχει η αγάπη για την ζωή και για τους ανθρώπους και η αγάπη για την ύπαρξη και τη νομοτέλεια του σύμπαντος. Πως μπορεί κανείς να τα δει όλα αυτά εάν δεν απομονωθεί όχι κοινωνικά, εσωτερικά. Να μπορεί «να διαπεράσει την παρέα και να δει τι φαίνεται μέσα της…»

Ξαναγυρνάμε στο θέμα του παιδιού σου. Όταν κουβεντιάζετε τι λέτε; Τι σε ρωτάει;
Δεν με ρωτάει. Μόνο πρακτικά πράγματα. Είναι στην εφηβεία όπου όλα τα ξέρει, ή σχεδόν όλα αλλά όταν τα βρει σκούρα… “μαμααα!”. Το γνωστό σε όλους. Περάσαμε όμως πάρα πολλά χρόνια μιλώντας και κουβεντιάζοντας πολλά πράγματα. Ο άπλετος χρόνος που δίνεις έχει την μεγαλύτερη αξία. Γιατί μόνο δίνοντας πολύ χρόνο ανακαλύπτεις την γοητεία των πραγμάτων και των ανθρώπων. Αναλύεις αναγνωρίζεις, μαθαίνεις νέα όρια… αυτό ισχύει για όλα… η αποδόμησης εποχής μας οφείλεται και στην έλλειψη χρόνου για τα πράγματα. Ο χρόνος τρέχει και τελικά η ζωή φεύγει χωρίς να προλάβουμε να ζήσουμε… Φρένο λοιπόν. Ο Γιώργος μου έμαθε να βάζω φρένο. Γιατί χρειαζόταν χρόνο να κατανοήσει κι εγώ του τον έδινα…

Ποια θεωρείς ότι είναι η πιο σημαντική συμβουλή που του έχεις δώσει μέχρι στιγμής;
Του έδειξα με την ζωή μου – και όχι με συμβουλές – να είναι ο εαυτός του, ανεξάρτητα από τα τιμήματα. Να πολεμάει και να αντιστέκεται πιστεύοντας στον εαυτό του. Του έδειξα τι σημαίνει επιλογή και ότι αυτό θα τον καθορίσει τελικά και όχι οι δυνατότητες του. Μα το πιο σημαντικό: να αγαπάει τις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητες όλων των ανθρώπων γιατί όλοι μας έχουμε τις δικές μας.

Είναι φυσικό να τον βοηθάς όπου μπορείς, εκείνος σε βοηθάει καθόλου σε καθημερινά πράγματα;
Μαγειρεύει που και που, μαζεύει, που και που, καθαρίζει που και που… γενικά που και που! χαχαχα Όχι, είναι βοηθητικός αλλά όταν θέλει ή όταν βάλω τις φωνές. Όμως του έδωσα κι εγώ χρόνο γιατί είχε πολύ διάβασμα και έπρεπε να τον αφήσω στην ησυχία του. Αλλά τώρα…. Χμμ

Στην ζωή σου, στην σκέψη σου και στην στάση σου απέναντι στα πράγματα, σε έχει βοηθήσει η ύπαρξη του παιδιού;
Πάρα πολύ. Αναγνώρισα ότι είμαι ένα απειροελάχιστο κομμάτι του σύμπαντος αλλά με απεριόριστες δυνατότητες προς το καλό ή το κακό. Ο Γιώργος μου έδειξε ολοφάνερα ότι το εγώ μου είναι μέρος του εσύ σου κι αυτό όπως και να ‘χει σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Σ’ αρέσει που μεγαλώνεις;
Ηλικιακά όχι. Στην ψυχή μου ναι. Βλέπω γρήγορα, αντιλαμβάνομαι γρήγορα, αποφασίζω με πυγμή και η κρίση μου απέκτησε πιο διευρυμένα όρια καθώς οι άνθρωποι με έμαθαν πολλά. Όμως το σώμα μου προδίδει συχνά τις επιθυμίες μου κι αυτό με φυλακίζει κάπως. Αλλά απελευθερώθηκε το μυαλό μου και αυτό είναι μια νίκη.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 ή σε 20 χρόνια από τώρα;
Δεν φαντάζομαι τίποτα που αφορά στο απώτερο μέλλον. Μόνο κοντινά πράγματα. Δεν έχει κανένα νόημα να κοιτάς πολύ μακριά. Κάθε μέρα, είναι μια νέα μέρα που μπορεί να επιφυλάσσει τα πάντα.

Στην καθημερινότητα σου, κάνεις δουλειές; Μαγειρεύεις, συγυρίζεις, βάζεις πλυντήριο; (γέλια)
Τα γέλια είναι για σένα. Εγώ που τα κάνω όλα αυτά δεν το βρίσκω καθόλου αστείο!!!! Χαχαχαχα. Φυσικά και κάνω όλες τις δουλειές. Τι ερώτηση Θεέ μου…χαχα

Αν σου έλεγα ότι μπορείς να διαγράψεις μία χρονιά, από την προσωπική ή την επαγγελματική σου ζωή, ποια θα ήταν;
Όχι μωρέ, δεν θα διέγραφα τίποτα. Υπήρξαν πολύ όμορφα χρόνια και υπήρξαν και συγκυρίες δύσκολες. Κάτι έμαθα κι από αυτό, κάτι διόρθωσα. Η ζωή είναι γεμάτη από διορθωτικές κινήσεις…

Για τον χειμώνα που έρχεται, τι σκέψεις κάνεις; Θα σε δούμε κάπου;
Δεν ξέρω τίποτε ακόμα. Εδώ δεν ξέρουμε εάν θα ανοίξουν οι χώροι και με ποιο πρωτόκολλο. Κάτσε, έχουμε ακόμα μέλλον. Το θέμα είναι ότι εμείς οι καλλιτέχνες δεν θα έχουμε μέλλον σε λίγο.

Σ’ ευχαριστώ πολύ…
Όχι Νίκο μου, εγώ σε ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου έκανες και μιλήσαμε δημόσια για τα εν οίκω…

SHORT BIO

Ηρώ (Λεχουρίτη): Η Ηρώ γεννήθηκε στη Πάτρα, όπου και έζησε μέχρι τα είκοσι της χρόνια. Οι γονείς της αγαπούσαν πολύ τη μουσική και η μητέρα της ήταν καθηγήτρια μουσικής, έτσι από μικρή ασχολήθηκε με το πιάνο και πήρε το πτυχίο αρμονίας. Βέβαια όλα αυτά με διακοπές, αφού έπρεπε να διαβάζει για το Πανεπιστήμιο. Μπήκε στη Νοσηλευτική. Παρακολουθούσε τη σχολή, όμως δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε κι έτσι αποφάσισε να εκτονωθεί δουλεύοντας πάνω στη μουσική που την αγαπούσε πολύ. Έτσι άρχισε η βραδινή δουλειά. Δούλεψε στη Πάτρα τριάμισι χρόνια σε μπουάτ και μαγαζιά με ορχήστρες ελαφριάς και ελαφρολαϊκής μουσικής που της ταίριαζαν καλύτερα από τα βαριά λαϊκά και τους χώρους τους. Δεν άργησε να συνειδητοποιήσει πως το τραγούδι την ενδιέφερε επαγγελματικά και μ’ αυτή τη σκέψη, έρχεται στην Αθήνα. Ακολούθησαν οι δίσκοι, οι επιτυχίες και οι πολύ πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις της στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα.