Αρχική > Καρμική Αστρολογία > Η μετενσάρκωση η κάθοδος της ψυχής…

Με τον όρο μετενσάρκωση εννοείται η ιδέα ότι η ψυχή  μετά τον θάνατο δεν πεθαίνει αλλά αναγεννάται σε νέο σώμα.

Η ιδέα της μετενσάρκωσης είναι κυρίαρχη σε αρκετές θρησκείες κυρίως της Ινδίας, ενώ ήταν μέρος και της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα.

Όσοι πιστεύουν στην μετενσάρκωση, θεωρούν ότι ένας άνθρωπος έχει ζήσει άπειρες προηγούμενες ζωές και θα ζήσει άλλες τόσες.

Από θρησκείες πιστεύεται ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, εκτός από την μετενσάρκωση του σε άνθρωπο, υπάρχει περίπτωση να αναγεννηθεί σαν ζώο, έντομο ή ακόμα και φυτό, ανάλογα με τις πράξεις που διέπραξε στην ζωή του.

Άρα η μετενσάρκωση είναι η κάθοδος της ψυχής στον υλικό κόσμο όπου “ντύνεται” με αιθερικό και υλικό σώμα. Όταν βρισκόμαστε στο πνευματικό πεδίο ως ψυχές, θυμόμαστε και μελετάμε τις περασμένες μας ζωές. Όμως, όταν ενσαρκωνόμαστε, τις ξεχνάμε. Πρέπει να περάσουμε από δοκιμασίες για να γίνουμε καλύτεροι και δυνατότεροι.

Αν ξέραμε τι έχει γίνει και τι πρόκειται να γίνει δε θα ήταν πια δοκιμασίες και δε θα είχαν έννοια.

Εξ’ άλλου το βάρος όλως εκείνων των αναμνήσεων θα ήταν δυσβάσταχτο για την καθημερινή ζωή. Εκ των πραγμάτων, οι αργές πνευματικές δονήσεις της γης δεν επιτρέπουν να θυμώμαστε τις προηγούμενες ζωές μας.

Οι περισσότερες θρησκείες πίστευαν ανέκαθεν στη μετενσάρκωση, όπως ο ινδουισμός, ο βουδισμός, οι θρησκείες των ινδιάνων της Αμερικής, αρχικά ακόμα και ο εβραϊσμός και ο χριστιανισμός.

Άλλωστε ο Χριστός αναφέρθηκε πολλές φορές στο φαινόμενο της μετενσάρκωσης, όμως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τα κείμενα που γράφτηκαν περί τούτου τροποποιήθηκαν ή καταστράφηκαν από αυτούς που αντέγραψαν και μετάφρασαν τα ευαγγέλια.

Οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ακράδαντα στη μετενσάρκωση, όμως ο Ιουστινιανός, σε μια συνεδρίαση της συγκλήτου της εκκλησίας που έγινε τον 5ο αιώνα μ.χ. , με την υποστήριξη της Θεοδώρας, την απαγόρευσε.

Δεν βόλευε την εκκλησία, που ήθελε εξουσία και χρήμα και ένα λαό άβουλο και καθοδηγούμενο, να μάθει ότι εμείς ορίζουμε τον εαυτό μας και την πνευματική πορεία μας.

Έτσι άλλαξε το λόγο του Χριστού, που βασιζόταν στην αγάπη και στη συγχώρεση, έκτισε ένα θεό τιμωρό και κατασκεύασε μια θρησκεία βασισμένη στον εκφοβισμό, στην ντροπή και στις τύψεις.

Αν διαβάσουμε όμως προσεκτικά τη βίβλο, θα βρούμε σημεία όπου αναφέρεται έμμεσα η μετενσάρκωση.

Και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η πίστη αυτή, χάρη στον Ορφέα και στον Πυθαγόρα. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν πολύ προχωρημένη ψυχή και θυμόταν τις περασμένες του ζωές.

Καθώς το κάρμα είναι ο ηθικός νόμος αιτίας και αποτελέσματος. Σύμφωνα μ’ αυτόν, κάθε ενέργεια θα φέρει κάποια στιγμή αντίστοιχο αποτέλεσμα. Μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο αυτό που μας συμβαίνει τώρα, αλλά και ό,τι θα μας συμβεί στο μέλλον.