Αρχική > Astrology News > Ερωτικές Astro-Αλχημείες απο 21/4 – 28/4/2019

Κριέ

Για να εξηγούμεθα, Μεγάλη Βδομάδα έχουμε και για αρχή σου θυμίζω, πως ότι κι αν σου σπάσει τα νεύρα τις ημέρες αυτές, “δεν βρίζουμε”. Κατά δεύτερον, αποφεύγουμε πάσης φύσεως αμαρτίες. Από το να τις σκεφτούμε, μέχρι και να τις κάνουμε. Κι επειδή λόγω της Άνοιξης, η λίμπιντο σου είναι στα ντουζένια της, όσο και να χτυπιέσαι, δεν έχει σεξάκι. Μάλιστα για να σε βοηθήσω, θα λες την παρακάτω προσευχή: Είσαι αμαρτωλή/ δε σε θέλω πια/ είσαι αμαρτωλή/ φύγε μακριά…στη λίμπιντο (συγκεντρώσου). Απαγορεύονται επίσης και οι ερωτικές φαντασιώσεις τύπου: Κυνηγάς το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου σου, το πιάνεις, ξεσπαθώνεις ερωτικά και του αλλάζεις τα φώτα. Άκυρο. Των “φώτων” είναι μετά τα Χριστούγεννα κι έχουμε Πάσχα μην πω καμιά κουβέντα.

Ταύρε

Τη Μεγάλη Βδομάδα, να σου θυμίσω, νηστεύουμε. Σταμάτα για αρχή να ονειρεύεσαι την ημέρα που θα κάνεις ανάσταση, την Κυριακή του Πάσχα, με τα αρνιά της, τα κοκορέτσια της, τις συκωταριές της και συγκεντρώσου στην κατάνυξη των προηγούμενων ημερών. Για αρχή, κάθε φορά που θα περνάς έξω από ψησταριά, μη στέκεσαι και σε παίρνουν τα ντουμάνια και οι μυρωδιές της. Επιτάχυνε το βήμα σου να ξεφύγεις. Μη γυρίσεις ούτε να κοιτάξεις. Εκεί μέσα, υπάρχουν πειρασμοί που δύσκολα τους αντιστέκεσαι. Η κορμάρα του γύρου για παράδειγμα, που χορεύει νωχελικά και σιγοψήνεται. Κάτι μακριά κοντοσούβλια που σε κάνουν να θες να τα δαγκώσεις. Κάτι παϊδάκια ξαπλωμένα στα κάρβουνα, να τα σβήσεις στο λεμόνι. Αυτά όλα κομμένα για μια βδομάδα. Α στα διάλα, κολάζομαι εξ αιτίας σου που τα σκέφτηκα.

Δίδυμε

Κανονικά, μία από τις θανάσιμες αμαρτίες, θα έπρεπε να είναι και η φλυαρία. Στην κόλαση θα είχες πάει. Εσύ λοιπόν εκτός από νηστεία και προσευχή, για να συγχωρεθείς από αυτό σου το πάθος, θα πρέπει για μια βδομάδα, να κάνεις “μούγκα στη στρούγκα”. Μπορείς όμως ότι θες να μας πεις, να μας το κάνεις με νοήματα. Όχι όμως σαν κι αυτά, που όταν τσαντίζεσαι μας τα κάνεις με τα δάχτυλα. Κι αυτό το υπέρ κινητικό θέμα που έχεις, που πας πέρα δώθε και μας ζαλίζεις το μυαλό, να το κόψεις. Με κουράζει μόνο που σε βλέπω να πηγαίνω-έρχεσαι. Α, να μη ξεχάσω…τα γκομενικά τα κόβουμε “μαχαίρι” μέχρι την Ανάσταση. Εκτός και αν κάνεις “καμάκι” με νοήματα. Αυτό δεν απαγορεύεται από όσο έχω διαβάσει. Άρα συνοψίζουμε: Νηστεία προσευχή και κυρίως τουμπέκα για μια βδομάδα. Μην ακούσω κιχ.

Καρκίνε

Ρήμαξέ τους όλους στη νηστεία. Κομμένα τα χατίρια, για καμιά πατάτα τηγανιτή ή καλαμαράκια. Τι θες εσύ καλό μου, θα ρωτάς, λουκάνικο; Μαστίγιο και καρότο να τους δίνεις. Σεξάκι θα ζητάει ο σύντροφός σου για να διατηρήσει τις αναρτήσεις του; Δώστου να τινάξει τα χαλιά. Γκόμενα θα θέλει; Ρίξ’ του την παντόφλα να γουστάρει. Δεν τρώει την ταχινόσουπα; Ούτε το κορμί σου θα το φάει. Και το λάδι απαγορεύεται δια ροπάλου αυτές τις μέρες. Όπως και ότι το συνοδεύει. Το “μασάζ” για παράδειγμα. Ή τα αρωματικά κεράκια που κάνουν ατμόσφαιρα. Και πες του ότι τη λαμπάδα σου θα κάνει να τη δει, μέχρι την Ανάσταση. Κοίτα μη σε ξεγελάσει και σε ρίξει στο φιλότιμο και σου φέρει μεγαλοβδομαδιάτικα τη δική του λαμπάδα για να του την ανάψεις. Ανένδοτη/ος εσύ. Μόνο νηστεία και προσευχή. Παραδοσιακά.

Λέοντά μου

Μην το κάνεις όπως πέρυσι, που είχες την πιο “κιτς” λαμπάδα, που είδα σε Ανάσταση. Ξέρεις εκείνη που είχε πάνω στρας και μαργαριτάρια. Θυμάσαι τι πάθαμε; Περπατούσες με ύφος δέκα καρδιναλίων και μας κοιτούσες όλους αφ’ υψηλού. Γίνεται μια “ατζαμιά”, παίρνουν φωτιά τα extension  ξανθά μαλλιά της μπροστινής, την αρχίζουμε όλοι στις καρπαζιές για να της σβήσουμε την “κακούκα” και γυρίζει να δει ποιος της το έκανε. Βλέπει εσένα που νομίζεις ότι γύρισε για να σε θαυμάσει, αφού χαμπάρι δεν είχες πάρει, τι είχες προκαλέσει, σε αρχίζει στα χαστούκια και γέμισαν τα χέρια της χρώματα από το μακιγιάζ σου, κόλλησαν και οι ψεύτικες βλεφαρίδες σου στα νύχια της και η περούκα σου κατέβηκε στο λαιμό. Άσχετο. Στον ελεύθερό σου χρόνο, φοράς περούκα;

Παρθένε

Πήρες φόρα και γέμισες το ψυγείο σου τόσα νηστίσιμα, που μας βλέπω την Ανάσταση να ψήνουμε τοστ με τυρί από γάλα σόγιας. Πότε θα τα καταναλώσεις όλα αυτά; Ήδη τα λεφτά για το πασχαλινό τραπέζι τά’φαγες σε αηδίες. Με τόσα τούβλα χαλβά που πήρες, το σινικό τοίχος χτίζουμε. Η ταχινόσουπα, πάει κι έρχεται. Μόνο σε κλύσμα δε μας την έχεις ακόμα σερβίρει. Κι άμα τολμήσουμε να αρπάξουμε κανένα πατατάκι για τη λιγούρα, μας κοπανάς τα χέρια και η γλωσσάρα σου στάζει ξύδι. Ρε συ μήπως είσαι βιτσιόζα; Μήπως σ’ αρέσει να μας βασανίζεις; Γιατί άμα είναι έτσι, Κυριακή κοντογιορτή. Με αυτά που κάνεις, ούτε που θα μας τη δεις…τη λαμπάδα μας να ξέρεις. Κι όσες μετάνοιες να μας κάνεις, να πέφτεις στα τέσσερα και να μας παρακαλάς, εμείς θα σου λέμε, τίποτα τέκνο μου, νηστεία και προσευχή.

Ζυγέ μου

Πάρ’το χαμπάρι. Ερωτιλίκια καμάκια και σεξάκι, την εβδομάδα αυτή δεν έχει. Ούτε με γκομενάκια να το κάνεις, ούτε μόνο σου. Κάθε χρόνο, τα ίδια σου λέω άδικα. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πως να ξεχάσω πέρσι, που αντί να ακολουθήσεις την πομπή του επιταφίου, εσύ είχες πάρει από πίσω, κάτι ινδές τουρίστριες που έβγαζαν εκείνη τη στιγμή φωτογραφίες το θρησκευτικό δρώμενο. Όμως μετά από αυτό καλά να πάθεις. Τις άρχισες στο μπιρι-μπίρι κι  αυτές δεήσανε να σε ακούσουν. Κάποια στιγμή σε χάσαμε και καταλάβαμε ότι οι αμαρτίες, πλερώνονται. Αντί να τους μιλήσεις εσύ για τις θρησκευτικές μας παραδώσεις, εκείνες σε τάραξαν όλο το βράδυ στο “Κάμα Σούτρα”. Στο νοσοκομείο σε βρήκαμε την άλλη μέρα, ξέπνοο ξεπουπουλιασμένο και εξαρθρωμένο. Αλλά κόβει η Σουλτάνα το μπαχτσίσι;

Σκορπιέ μου

Κανονικά εσύ, θα έπρεπε να έχεις ήδη εξομολογηθεί για όλες σου τις αμαρτίες. Όμως μια φορά που σε έστειλα να το κάνεις, μπήκες κάτω από το πετραχήλι του παπά και τον κόλασες, άγιο άνθρωπο τόσο με αυτά που του έλεγες, όσο και με τα άλλα που του έκανες. Θα μου πεις, τί του έκανες; Του έκανες περίεργες ερωτήσεις. Όπως τι φοράει κάτω απ το ράσο; Αν επιτρέπεται να τον αγγίξεις; Αν ήθελε να αλλάξετε ρόλους, να γονατίσει εκείνος να τον εξομολογήσεις και άλλα ακατονόμαστα. Παρασύρθηκε ο παπάς και αντί να βγάλει το άγιο δισκοπότηρο για να σε μεταλάβει, βγάζει ένα τάσι γεμάτο φράουλες με σαντιγί. Μέχρι τις γόβες σου φόρεσε ο αντίχριστος. Αγανάκτησα κι εγώ και μπήκα μέσα όμως που να φανταστώ, πως αυτός ήτανε ο γκόμενός σου και τον έντυσες παπά για να γουστάρετε.

Τοξοτάκο μου

Αυτό που γνωρίζεις όλα τα “πατερημά”, με ξεπερνάει. Όταν αποφασίζεις να μας τα ψάλλεις, ούτε ο διάκος ανεβασμένος στο μιναρέ δε σε φτάνει. Μας στολίζεις με καντήλια, στο άψε σβήσε. Μας θυμίζεις ότι τα ράσα, δεν κάνουν τον παπά. Κι εκεί που μας μιλάς για τον παπά, μας αρχίζεις στο κολασμένο ερώτημα: “Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς”΄κι εξαφανίζεσαι. Και μετά εμείς οι αμαρτωλοί που θέλουμε να μας πεις κι άλλα τέτοια βρώμικα, μένουμε με τη λαχτάρα. Λιώνουμε σα το κεράκι της Λαμπρής για την πάρτη σου. Μένουμε με τη λαμπάδα στο χέρι. Και σε ρωτώ. Πως να την ανάψουμε, δίχως τη φωτιά σου; Σε ποιον να πέσουμε στα τέσσερα να του κάνουμε μετάνοιες;

Αιγόκερε

Εσύ κανονικά, πριν τη Μεγάλη Βδομάδα θα έπρεπε να έχεις εξομολογηθεί, όχι για εκείνα που έκανες αλλά για αυτά που δεν έκανες και υπάρχουν στις φαντασιώσεις σου. Αν ήσουν παπάς, θα κατάφερνες μια μέρα να γίνεις δέσποτας. Από καλογεράκι θα ξεκινούσες, οικουμενικός πατριάρχης θα κατέληγες. Ευτυχώς δεν το επιχείρησες γιατί έχεις πολλά ενοχικά. Και ξέρω ότι όταν πιάνεις θέση στο στασίδι, κλείνεις τα μάτια και προσεύχεσαι, να σου κάτσει η γραμματέας σου, ή ο γυμναστής σου. Ξέρω ότι καθώς σβήνεις τα κεριά στο μανουάλι, κοιτάς τη χήρα απέναντί σου με νόημα, την ώρα που αυτή απαρηγόρητη ανάβει ένα κερί για την ψυχή του συχωρεμένου. Χώρια που άμα αρχίσεις τις μετάνοιες, δε σε σηκώνουμε από τα τέσσερα που έχεις πέσει, εάν πρώτα δεν εξιλεωθείς.

Υδροχόε (θα σε καταγγείλω)

Εντάξει, αυτή είναι αληθινή ιστορία. Λύσσαξα στην πείνα και στη νηστεία, μια Μεγάλη Βδομάδα, και με κάλεσε  μια Κυριακή του Πάσχα, ένας Υδροχόος. Κι επειδή είναι το βίτσιο μου να μαζοχίζομαι με δαύτους, πήγα. Στο δρόμο ονειρευόμουν κοκορέτσια, ψητά αρνιά και κοντοσούβλια. Γύρω μου παντού έψηναν και με έπαιρναν τα ντουμάνια. Επί μια βδομάδα, μόνο ταχινόσουπα αλάδωτη έτρωγα κι είχα σκοπό να ξεκοιλιαστώ στο φαΐ. Φτάνω που λέτε σπίτι του την ώρα που θα έστρωνε το τραπέζι. Ξέρεις μου λέει, εγώ δεν τρώω αρνί. Σκασίλα μου σκέφτηκα, τρώω όμως εγώ. Στρώνει λοιπόν το τραπέζι κι είχε από ταραμοσαλάτα, βλίτα,  μανιτάρια, μέχρι καπνιστό σολωμό και φάβα με κανέλα. Κάρβουνο πουθενά. Μόνο η λαγάνα και ο χαρταετός έλειπε. Και ενώ τα νεύρα μου έχουν φτάσει στο θεό, τα φτιάχνουμε μου λέει ο “ουράνιος”;  Τεεε ρε φίλε…τον ευχαρίστησα και πήγα και έφαγα αλλού. Ρωτήστε τον.

Ψαράκι μου

Το ότι είσαι πλάσμα θρησκευόμενο, το ξέρουμε. Τη Μεγάλη εβδομάδα για να μας βάλεις στο πνεύμα της κατάνυξης, δεν ανάβεις στο σπίτι σου, ποτέ το φως.  Μόνο καντήλια ανάβεις και κεράκια. Παρόλα αυτά, έχεις τον τρόπο σου να μας κολάζεις. Μεταμφιέζεσαι σε ιερέα κι αρχίζεις να ψέλνεις. Κι όταν δεν το κάνεις, βάζεις τη θεία λειτουργία στο ραδιόφωνο. Κι άμα βρεθείς στο τσακίρ κέφι, ρίχνεις και ένα Γαϊτάνο να γουστάρουμε. Τσίτα τα κουδούνια από τα θυμιατά και τα ισοκρατήματα του ψάλτη. Με τόσα “πατερημά” πως να ισοκρατηθούμε οι αμαρτωλοί και να μην αντιδράσουμε; Θέλουμε να γονατίσουμε μπροστά σου και να πάρουμε την αυτή σου…την ευχή σου. Ή ότι έχεις να μας δώσεις. Ένα μαστίγιο ας πούμε να αυτομαστιγωθούμε για τις αμαρτίες μας. Στην ανάγκη και χειροπέδες να φορέσουμε αν χρειαστεί. Και μετάνοιες να σου κάνουμε στα τέσσερα αλλά ευλόγησόν μας δέσποτα, γιατί αργείς.

Από την Μελίνα Φώφη