Αρχική > themataΘέματα>
• Κινούμενες Πέτρες !

Τεράστιοι βράχοι που κινούνται μόνοι τους;

Μπορείτε να φανταστείτε ότι τεράστιες πέτρες και ολόκληροι βράχοι κινούνται μόνοι τους, σε θερμοκρασία 50 βαθμών Κελσίου, κατά μήκος σε μεγάλες αποστάσεις, ή κινούνται δεξιά ή αριστερά, όπως μπορεί να επιστρέφουν και στην προηγούμενη θέση τους.

Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί στην Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια.

Η «Κοιλάδα του Θανάτου» αποτελεί το πλέον βυθισμένο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Βρίσκεται 90 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Είναι τελείως επίπεδη και έχει καταγραφεί ρεκόρ θερμοκρασίας που φθάνει τους 58 βαθμούς κελσίου.

Ο φωτογράφος Mike Byrne, ανάλωσε πολλά χρόνια από τη ζωή του καταγράφοντας τις μυστηριώδεις κινήσεις τους.

Όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες του, οι κινήσεις των βράχων έχουν αποτυπωθεί στην άμμο σε μέρη όπου δεν έχει πατήσει ανθρώπινο πόδι.

« Μερικές από τις πέτρες αυτές είναι βάρους ενός φυσιολογικού ανθρώπου και είναι παράξενο να τις βλέπεις να τσουλούν μέσα στην έρημο» δήλωσε ο Μαϊκ και συνέχισε: «πρόκειται πραγματικά για κινούμενους βράχους στην άμμο και δεν νομίζω πως έχει κανείς ασχοληθεί, σοβαρά, με αυτό το φαινόμενο αυτό.»

Οι περισσότερες από τις πέτρες που βρέθηκαν στην αμμώδη περιοχή προέρχονται από μια τοποθεσία που λέγεται Ρεϊστρακ Πλάγια, όπου το έδαφος είναι ιδιαίτερα επίπεδο.

Οι κλιματολόγοι,

Πιστεύουν πως το φαινόμενο αυτό θα πάψει να υπάρχει με την πάροδο του χρόνου καθώς η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει.

«Ο πάγος που δημιουργείται στην υγρή άμμο σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους δίνουν ώθηση στις πέτρες αυτές ώστε να μετακινούνται συνέχεια».

Η ταχύτητα τους δεν μπορεί να μετρηθεί καθώς οι μετακινήσεις είναι τόσο αργές, που γίνονται σε διάστημα 2-3 ετών.

Κανείς δεν έχει παρατηρήσει τις πέτρες να μετακινούνται.

Οι περισσότερες πέτρες προέρχονται από Δολομίτη (ιζυματογενές βράχος σε μορφή κρυστάλλου) από ένα λόφο ύψους 260 μέτρα δίπλα στη κοιλάδα ενώ κάποια προέρχονται από πυριγενή πετρώματα, που προέρχονται από το μάγμα λάβας.

Οι επιστήμονες της NASA χρησιμοποίησαν στις έρευνές τους εξαρτήματα τελευταίας τεχνολογίας όπως, αισθητήρες κίνησης και μηχανήματα ηλεκτρονικής μέτρησης θερμοκρασίας και υγρασίας, αλλά και απλά και παραδοσιακά όργανα όπως πυξίδες, χρωματιστές πινέζες και αλφάδια.

Βρέθηκε ότι αν και η πεδιάδα έχει μια κλίση, αυτή είναι τόσο μικρή που δεν είναι δυνατόν να επηρεάζει στο παραμικρό.

Άλλωστε η πλειοψηφία των πετρών κινούνται ανηφορικά.

Εξέτασαν την περιοχή για μαγνητικά πεδία, όμως και πάλι δεν βρέθηκε κάτι που να δικαιολογεί το φαινόμενο.

Ύστερα ξεκίνησαν οι μετρήσεις για ραδιενέργεια, όμως και αυτές κατέληξαν άκαρπες.

Μετά και από αυτό ακούστηκε η θεωρία ότι μπορεί οι ίδιες οι πέτρες να έχουν κάποιες ιδιότητες που να τους επιτρέπουν τις «βόλτες», όμως για άλλη μια φορά οι επιστήμονες απογοητεύτηκαν όταν διαπίστωσαν ότι πρόκειται και απλούς ογκόλιθους δολομίτη.

Μέχρι στιγμής,

Η πιο πιθανή εκδοχή είναι πως λόγω της υγρασίας το χώμα εκεί μετατρέπεται σε βελούδινη λάσπη η οποία μειώνει τόσο την τριβή ώστε να επιτρέπει την κίνηση των πετρών.

Επίσης, ίσως να συμβάλουν κάπως και οι άνεμοι που παρατηρούνται στο μέρος.

Ωστόσο, η λάσπη και οι άνεμοι συνεχίζουν να μην εξηγούν ικανοποιητικά την κίνηση πετρών βάρους 300 κιλών.