Η ομορφιά είναι ένα στοιχείο που οι άνθρωποι το λατρεύουν.
Φυσικά η ομορφιά είναι απολύτως υποκειμενική. Και αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, με την αλλαγή των ανθρώπινων αναγκών, με την φυλετική παράδοση.
Αρκεί να θυμηθούμε τις γυναίκες που αποθέωσε ο Ρούμπενς, με τις άφθονες και υπερχειλίζουσες καμπύλες, οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε κανείς στην Δύση να τις θεωρήσει πρότυπο ομορφιάς, με την τάση μας για αδύνατα και πιο αδύνατα σώματα.
Το τι είναι όμορφο και τι όχι, έχει να κάνει με την ανάγκη μας για διαιώνιση του είδους.
Υπάρχει μια πάγια αρχή:
Όμορφο στην ανθρώπινη φιγούρα θεωρείται το συμμετρικό.
Ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά ένα πρόσωπο θεωρείται όμορφο όταν έχει κανονικότητα και συμμετρία, με άξονα αυτόν που περνάει από την μέση του προσώπου.
Στο επίπεδο του σώματος τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Όμορφο θεωρείται το κατά καιρούς χρήσιμο.
Όταν η ανθρωπότητα μαστιζόταν από ασθένειες όπως η φυματίωση, που έφερναν αποστέωση, ή όταν η τροφή ήταν λιγοστή, όμορφο θεωρείτο το πάχος γιατί ήταν δείγμα έλλειψης ασθένειας, αλλά και κοινωνικού κύρους – μια αφράτη κυρία σήμαινε μια κυρία της καλής κοινωνίας που μπορούσε να συντηρήσει τις πληθωρικές της καμπύλες.
Αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο κυκλοφορούσαν πολλές φόρμουλες που υπόσχονταν στα κορίτσια άμεση πάχυνση, όπως αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν φόρμουλες για άμεσο αδυνάτισμα.
Τι άλλαξε;
Απλά, με την βιομηχανική τροφή των τρανς λιπαρών το αφράτο σώμα δεν σημαίνει ούτε εύρωστο ούτε υγειές.
Σημαίνει ένα σώμα με υψηλή χοληστερίνη και με κινδύνους για πολλές νόσους. Άρα, από εξελικτική άποψη, δεν είναι πια χρήσιμο, άρα δεν θεωρείται και όμορφο.
Αν μια γυναίκα πρέπει ταυτόχρονα να εργάζεται, να κάνει παιδιά, να συμμετέχει – και μερικές φορές πιο ενεργά από τον άντρα – στον οικογενειακό προϋπολογισμό, πρέπει να μοιάζει περισσότερο με μια ετοιμοπόλεμη και γυμνασμένη αμαζόνα και όχι με μια αισθαντική κούκλα που χαϊδεύεται σε πλούσια μαξιλάρια και στρωσίδια.
Δεν μπορεί η Δύση να συντηρήσει πια αυτό το μοντέλο, άρα κατέβασε τα κιλά. Απλό…
Όμως πέρα από αυτά τα ζητήματα και τους δείκτες, που εν πολλοίς είναι κατασκευασμένοι, υπάρχει μια άλλη ομορφιά, μια ομορφιά που ακουμπάει περισσότερο στην πλατωνική ιδέα περί αναλλοίωτων μορφών.
Μια γυναίκα είναι πολύ, απέραντα όμορφη από τα μάτια της, ανεξάρτητα από το χρώμα τους ή του σχήμα τους.
Ένα χαμόγελο κλέβει καρδιές ανεξάρτητα από το σχήμα του στόματος ή το πάχος των χειλιών.
Γιατί η πραγματική – και η ερωτική – ομορφιά, δεν είναι θέμα απόλυτων δεικτών. Είναι θέμα καθαρά και αποκλειστικά πνευματικό.
Το σώμα μας δεν είναι παρά ο φορέας της ψυχής.
Όπως λέει η ανατολική φιλοσοφία: «Δεν έχεις ψυχή, είσαι ψυχή που έχει ένα σώμα».
Αυτό αν το κατανοήσουμε θα μπορέσει να αναδυθεί όλη η εσωτερική ωραιότητα, που ξεπερνάει την ομορφιά.
Η λέξη ωραίο και η λέξη όμορφο μοιάζουν, αλλά δεν είναι ίδιες. Όμορφο είναι το εύμορφο, αυτό που έχει καλή μορφή.
Το ωραίο είναι αυτό που είναι στην ώρα του, στην εποχή του, στην στιγμή του.
Μια γυναίκα 40 χρονών δεν είναι πραγματικά ωραία αν μοιάζει με 25, αλλά αν μοιάζει με σωστά και πνευματικά και ψυχικά υγιή 40. τόσο απλό, και αυτό…
Είναι σπατάλη χρημάτων και χρόνου και ψυχική φθορά να πηγαίνουμε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα και να βάζουμε κρέμες αν η ψυχή μας δεν μπορεί να αναδείξει το άρωμά της.
Το να προσέχουμε υπερβολικά την εξωτερική μας εμφάνιση είναι τόσο παράλογο σαν να φροντίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια την όψη της βαλίτσας που έχουμε τα ρούχα μας, ενώ αυτά είναι λερωμένα, σκισμένα και τσαλακωμένα.
Η ψυχή μας είναι το θέμα και αυτή ομορφαίνει και την όψη, όχι το ανάποδο. Ποτέ.
Κλήση 875 876 8686