Αρχική > Πλανήτες > Ιχθύες, ο Ποσειδώνας και ο 12ος Οίκος

Το αρχέτυπο των Ιχθύων σχετίζεται με την εικόνα της Μεγάλης Μητέρας,

Ενώ η στοργική και προστατευτική της μήτρα αντιπροσωπεύει τη θάλασσα σαν πηγή όλης της ζωής.

Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως το νερό ήταν η αρχή και η ρίζα όλων των πραγμάτων.

Αυτό το μοντέλο έχει εκφραστεί σε πολλές κουλτούρες και περιόδους της νεότερης ιστορίας, μέσα από τη μυθολογία, τις τέχνες, τα όνειρα και τη φαντασία.

Η αιώνια μητέρα, με την οποία είμαστε για πάντα ενωμένοι, είναι το μεγάλο αρχέτυπο που αντιλαμβανόμαστε σαν ένα πρόσωπο που καταβροχθίζει όλη τη ζωή, με αποτέλεσμα να μας τρομάζει και να μας συνθλίβει.

Η μητέρα και η θάλασσα είναι συμβολικές μορφές και μας αποκαλύπτουν τις μαγικές όψεις του ασυνείδητου, ερωτικού «εγώ» σε όλο του το βάθος.

Όμως, οι Ιχθύες είναι επίσης η κλασική εικόνα της εξιλέωσης και της συμπαντικής αγάπης και το σύμβολό τους –δύο ψάρια που κολυμπούν σε κυκλική κίνηση, σηματοδοτεί την είσοδο στους άγνωστους και μυστήριους ρυθμούς του ωκεανού –μας οδηγεί στον ολοκληρωμένο κύκλο της ζωής.

Στους Ιχθύες, η Μητέρα είναι στοργική,

Έτοιμοι να θυσιαστεί, συμπονετική, αισθηματική, ανταποδοτική, ανιδιοτελής και αφοσιωμένη. Από τη μία πλευρά είναι δημιουργική και στοργική, και από την άλλη είναι μεταβλητή, χαοτική και καταστροφική.

Οτιδήποτε μεγάλο και αποδεκτό στη ζωή αναπαρίσταται από αυτή την αρχέτυπη εικόνα, και οι μύθοι όσον αφορά το δεσμό ενός παιδιού με τη μητέρα του συχνά απεικονίζεται με το μικρότερο ψάρι να απελευθερώνεται και να κερδίζει την προσωπική του ταυτότητα.

Οι Ιχθύες αντιπροσωπεύουν τη σύγχυση, αλλά αυτό σημαίνει ταυτόχρονα δυσκολία στον ορισμό της ξεκάθαρης και αυτόνομης ταυτότητας.

Στην αστρολογική έννοια, αυτού του είδους οι περιπτώσεις απαντώνται σε αστρολογικούς χάρτες που υπάρχουν δύσκολες όψεις ανάμεσα στη Σελήνη και τον Ποσειδώνα.

Σε αυτή τη περίπτωση, η επαφές Σελήνης-Ποσειδώνα,

Συμβολίζουν μία μητέρα που δεν έχει καθόλου όρια, και που δείχνει μία ταυτότητα που δεν μπορεί να σχηματιστεί αποτελεσματικά.

Υπάρχει η ανάγκη να συνδέεται συναισθηματικά με τους γύρω της, και μια βαθιά υποσυνείδητη ένωση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί.

Και οι δύο νιώθουν ενοχή, υποχρέωση και συναισθηματική ομοψυχία. Το παιδί γίνεται υπερβολικά συμπονετικό απέναντί της και ίσως δυσκολευτεί να βρει την δική της προσωπική έκφραση.

Το παραμύθι «Η ωραία κοιμωμένη» μπορεί να ρίξει φως στις όψεις Σελήνης-Ποσειδώνα στο Ωροσκόπιο, καθώς αυτή η ιστορία αντιπροσωπεύει το ξύπνημα μία νέας γυναίκας όσον αφορά την ταυτότητα και την σεξουαλικότητά της.

Τα άτομα με αυτές τις όψεις είναι συναισθηματικά,

Ευαίσθητα, θηλυκά και με ψυχικές ικανότητες, όμως οι Ωραίες Κοιμωμένες δεν θέλουν να ξυπνήσουν στην πραγματικότητα, και ο εαυτός τους τείνει να διαλύεται σε όλες τις σχέσεις.

Μέσα από την ενισχυμένη τους παθητικότητα, αποκόβονται από την αυτονομία, την πραγματικότητα και την ανεξαρτησία.

Η ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης στην πραγματικότητα έχει να κάνει με το να γίνει μία κοπέλα ενήλικη.

Ψάχνει να βρει έναν σωτήρα που θα κάνει τη μοναξιά και τη δυστυχία να εξαφανιστούν.

Όσον αφορά τις ψυχολογικές όψεις του Μητρικού Αρχέτυπου,Τίποτα δεν υπάρχει χωρίς το αντίθετό του. Και οι δύο ήταν μαζί στην αρχή και θα είναι μαζί και στο τέλος.

Ο 12ος Οίκος αντιπροσωπεύει τον χρόνο της κυοφορίας μας κατά τον οποίο ξεκινά η ανάπτυξή μας.

Η ολοκληρωτική εξάρτηση του παιδιού πάνω στη μητέρα στην γέννα περιγράφει μία κατάσταση που τίποτα ατομικό δεν εκφράζεται.

Ο 12ος Οίκος σχετίζεται με τη βιολογική μας ιστορία, καθώς και με όλους τους προγόνους μας.

Η εγκυμοσύνη είναι το συλλογικό υποσυνείδητο που περιέχει μια κληρονομιά που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους, και αντιπροσωπεύει τη δημιουργική πιθανότητα του υποσυνείδητου μυαλού.

Αυτές οι επιρροές έχουν μεγάλο αντίκτυπο τους ανθρώπους που έχουν πλανήτες στον 12^ο Οίκο τους.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης υπάρχει μία ψυχική και κρυφή σύνδεση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, που μας κατευθύνει με ησυχία και ομορφιά.

Αντιπροσωπεύει τις ενέργειες που έχουν αποσυρθεί, που έχουν φιμωθεί και που δεν μπορούμε να δούμε.