Αρχική > Καρμική Αστρολογία > Μια συνταρακτική έρευνα

Όσοι ασχολούνται με το κάρμα και την καρμική αστρολογία,

Ασφαλώς γνωρίζουν την περίπτωση του ψυχιάτρου, που έφτασε σε τρομερό βάθος τις έρευνες γύρω από τις προηγούμενες ζωές, και ο οποίος έχει βάλει φωτιά στο διαδίκτυο, δημοσιοποιώντας τις συνεδρίες και τα πορίσματά του, με μόνον τα αρχικά του.

Οι λόγοι της ανωνυμίας, είναι προφανείς. Ωστόσο, οι διηγήσεις, και οι παρατηρήσεις του ψυχιάτρου, ο οποίος έπεσε τυχαία στο φαινόμενο, είναι εκπληκτικές, απλά! Ας πάρουμε μια γεύση από τα όσα του είπε μία γυναίκα, η οποία σε κατάσταση ύπνωσης, έκανε την αναδρομή σχεδόν αυθόρμητα!

Δρ. Ν. Όταν η ψυχή σου μπαίνει σ’ ένα μωρό, όπου θα παραμείνει για μια ολόκληρη ζωή μαζί μ’ αυτό το μωρό, ποια είναι η ακτίνα δράσης αυτής της ανάληψής σου;

Α: (αναστενάζει βαθιά). Από τη στιγμή που συνδέομαι μ’ ένα παιδί είναι απαραίτητο να συγχρονίσω τον νου μου με τον εγκέφαλό του. Θα πρέπει να συνηθίσουμε ο ένας τον άλλον, σαν σύντροφοι. Δρ. Ν: Αυτό μου το έχουν πει και άλλοι. Εσύ, όμως, και το μωρό νιώθετε οικειότητα από την πρώτη στιγμή; Α:

Ε … βρίσκομαι μέσα στο μυαλό του παιδιού, αλλά παραμένω και μία ξεχωριστή οντότητα. Στην αρχή κινούμαι αργά. Δρ. Ν: Ωραία, γιατί δεν μου εξηγείς τι ακριβώς κάνεις με το μυαλό του μωρού; Α: Είναι μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία και δεν μπορεί να γίνει βιαστικά.

Αρχικά με μια ευγενική διερεύνηση … προσδιορίζω τους συνδέσμους … τα κενά … το κάθε μυαλό είναι διαφορετικό. Δρ. Ν: Αντιδρά καθόλου μαζί σου το μωρό; Α: (απαλά). Α … Υπάρχει μία ελαφριά αντίσταση στην αρχή … δεν υπάρχει πλήρης αποδοχή καθώς ανιχνεύω τις διόδους … αυτό είναι συνηθισμένο … μέχρι που έρχεται η εξοικείωση (σταματά για ένα λεπτό και γελά σιωπηλά).

Συνεχίζω να προσκρούω μέσα στον εαυτό μου!

Δρ. Ν: Καθώς αφομοιώνεσαι με το μωρό, πότε αυτό αρχίζει να δέχεται τη δύναμη, που του ασκεί η ταυτότητα της ψυχής του; Α: Με ενοχλεί η λέξη «δύναμη», που χρησιμοποίησες. Ποτέ δεν γινόμαστε πιεστικοί όταν μπαίνουμε μέσα σ’ ένα αγέννητο μωρό.

Η ιχνηλασία μου γίνεται προσεκτικά.

Δρ. Ν: Ξόδεψες πολλές ζωές μέχρι να μάθεις να ιχνηλατείς έναν ανθρώπινο εγκέφαλο; Α: Ου … αρκετές … οι νέες ψυχές δέχονται βοήθεια γι’ αυτό. Δρ. Ν: Δεδομένου ότι εσύ είσαι καθαρή ενέργεια, ανιχνεύεις ηλεκτρικές εγκεφαλικές συνδέσεις, όπως για παράδειγμα νευροδιαβιβαστές, νευρικά κύτταρα, κλπ.; Α: (παύση).

Κάτι τέτοιο … πάντως, δεν διακόπτω ούτε καταστρέφω τίποτα … ενώ μαθαίνω τα πρότυπα των εγκεφαλικών κυμάτων του μωρού. Δρ. Ν: Αναφέρεσαι στο κύκλωμα, που ρυθμίζει τη σκέψη στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Α: Το πώς ο άνθρωπος αυτός μεταφράζει τα σήματα⋅ τις δυνατότητές του.

Κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο. Δρ. Ν: Θέλω να είσαι απόλυτα ειλικρινής μαζί μου. Μήπως, τελικά, η ψυχή σου καταλαμβάνει αυτό το μυαλό και το υποτάσσει στη θέλησή της; Α: Δεν καταλαβαίνεις. Πρόκειται για συγχώνευση. Υπάρχει ένα … κενό πριν από την άφιξή μου, το οποίο και το καλύπτω για να κάνω το μωρό ένα πλήρες όλον. Δρ. Ν: Εσείς του προσφέρετε τη νοημοσύνη;

Α: Επεκτείνουμε την ήδη υπάρχουσα. Δρ. Ν: Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη; δηλαδή τι ακριβώς παρέχει η ψυχή στο ανθρώπινο σώμα; Α: Βοηθούμε σε μία … κατανόηση των πραγμάτων … μία αναγνώριση της αλήθειας αυτών που βλέπει ο εγκέφαλος. Δρ. Ν: Είσαι σίγουρη ότι το παιδί δεν σε βλέπει στην αρχή σαν μία ξένη οντότητα, που εισβάλλει στο μυαλό του;

Α: Όχι, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και ενωνόμαστε με το μυαλό πριν ακόμα αναπτυχθεί. Με αναγνωρίζει σαν ένα φίλο … ένα δίδυμο … ο οποίος πρόκειται να αποτελέσει ένα αναπόσπαστο κομμάτι του. Λες και το μωρό περιμένει να έρθω. Δρ. Ν: Πιστεύεις ότι κάποια ανώτερη δύναμη προετοιμάζει το μωρό για τον ερχομό σου; Α: Δεν ξέρω, έτσι φαίνεται.

Δρ. Ν: Η εργασία της ενοποίησής σου ολοκληρώνεται πριν από τη γέννηση;

Α: Όχι, αλλά μέχρι τη στιγμή της γέννησης έχουμε ήδη αρχίσει να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Δρ. Ν: Άρα, η διαδικασία ενοποίησης απαιτεί αρκετό χρόνο. Α: Σίγουρα, και εν τω μεταξύ προσαρμοζόμαστε μεταξύ μας. Και, όπως σου είπα, κατά διαστήματα αφήνω το μωρό μόνο του.

Δρ. Ν: Τι έχεις να πεις για τις ψυχές, που ενώνονται με τα μωρά την τελευταία στιγμή πριν τη γέννηση; Α: Ουφ! Αυτός είναι ο δικός τους τρόπος, όχι ο δικός μου. Αυτές είναι υποχρεωμένες να αρχίσουν τη δουλειά τους όταν το μωρό είναι στην κούνια. Δρ. Ν: Σε ποια ηλικία βρίσκεται το σώμα, όταν η ψυχή σου δεν εγκαταλείπει πια το παιδί; Α: Περίπου πέντε ή έξι ετών.

Συνήθως, αρχίζουμε να λειτουργούμε πλήρως όταν το παιδί ξεκινήσει το σχολείο. Τα παιδιά μικρότερης ηλικίας μπορεί να μείνουν μόνα τους για αρκετό διάστημα. Δρ. Ν: Δεν είναι καθήκον σου να είσαι πάντα μαζί με το σώμα; Α: Αν κάτι πάει στραβά από σωματική άποψη – γυρίζω πίσω, μέσα στο μωρό, εν ριπή οφθαλμού.

Δρ. Ν: Και πώς θα το μάθεις αυτό, όταν τριγυρνάς και κάνεις βόλτες με τις άλλες ψυχές;

Α: Ο κάθε εγκέφαλος εκπέμπει το δικό του στίγμα κυμάτων – είναι κάτι σαν το δακτυλικό αποτύπωμα. Ξέρουμε αμέσως αν το μωρό, που μας έχει ανατεθεί, αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα.

Δρ. Ν: Δηλαδή, παρακολουθείτε συνεχώς το μωρό, που σας έχει ανατεθεί – τόσο μέσα στη μήτρα όσο και έξω – καθ’ όλη τη διάρκεια των πρώιμων σταδίων της ανάπτυξής του; Α: (με υπερηφάνεια). Ω ναι, και παρακολουθώ και τους γονείς. Μπορεί να καυγαδίζουν πάνω από ένα μωρό, πράγμα που προκαλεί ενοχλητικές δονήσεις.

Δρ. Ν: Κι αν συμβεί αυτό σ’ ένα παιδί, τι κάνεις εσύ ως ψυχή του; Α: Ηρεμώ το παιδί όσο μπορώ. Απευθύνομαι και στους γονείς μέσω του μωρού για να τους ηρεμήσω κι αυτούς. Δρ. Ν: Δώσε μου ένα παράδειγμα για το πώς απευθύνεσαι στους γονείς σου; Α: Ω, κάνω το μωρό να γελάει μπροστά τους, τσιμπώντας τα μάγουλά τους και με τα δύο μου χεράκια.

Κάποιες τέτοιες κινήσεις κάνουν τα μωρά να φαίνονται γλυκά και χαριτωμένα στους γονείς τους. Δρ. Ν: Ως ψυχή μπορείς να ελέγχεις τις σωματικές κινήσεις του μωρού; Α: Είμαι … εγώ. Μπορώ να γαργαλήσω λιγάκι εκείνο το σημείο του εγκεφάλου, που ελέγχει τις κινήσεις. Μπορώ να γαργαλήσω ακόμα και το ίδιο το μωρό σε σημεία που γαργαλιέται, μερικές φορές … θα κάνω ο,τιδήποτε προκειμένου να φέρω την αρμονία στην οικογένεια που μου ανατέθηκε.

Δρ. Ν: Πες μου, πώς είναι να βρίσκεσαι μέσα στη μήτρα μιας μητέρας;

Α: Μου αρέσει το ζεστό, απαλό αίσθημα της αγάπης. Τις περισσότερες φορές υπάρχει αγάπη … μερικές φορές υπάρχει άγχος. Χρησιμοποιώ αυτόν το χρόνο για να σκεφτώ και να σχεδιάσω τι πρόκειται να κάνω μετά τη γέννησή μου. Σκέφτομαι τις προηγούμενες ζωές μου και τις ευκαιρίες που έχασα με τα άλλα μου σώματα, κι αυτό μου δίνει ένα κίνητρο.

Δρ. Ν: Και δεν έχουν ακόμα κλειδωθεί με τη λήθη οι μνήμες όλων των προηγούμενων ζωών σου και της ζωής σου στον πνευματικό κόσμο; Α: Αυτό αρχίζει μετά τη γέννηση. Δρ. Ν: Όταν γεννηθεί το μωρό, υπάρχει περίπτωση να έχει συνείδηση του ποια είναι η ψυχή του και ποιοι είναι οι λόγοι για την ένωσή του με αυτήν; Α: (παύση).

Το μυαλό του παιδιού είναι πολύ υπανάπτυκτο για να έχει τέτοιες πληροφορίες.

Έχει, όντως, κάποια τμήματα αυτής της γνώσης για να ανακουφίζεται στην αρχή, μετά, όμως, η γνώση αυτή ξεθωριάζει. Μέχρι και τη στιγμή που σου μιλάω, αυτές οι πληροφορίες κλειδώνονται βαθιά μέσα μου΄ και έτσι πρέπει να γίνεται.

Δρ. Ν : Ώστε, κάποιες στιγμές θα έχεις ως παιδί φευγαλέες σκέψεις άλλων ζωών σου; Α: Ναι … ονειροπολούμε … ο τρόπος που παίζουμε όταν είμαστε παιδιά … πλάθουμε ιστορίες … έχουμε φανταστικούς φίλους, οι οποίοι είναι πραγματικοί για μας … όμως, ξεθωριάζει. Στα πρώτα μόλις στάδια της ζωής τους τα παιδιά ξέρουν περισσότερα πράγματα απ’ όσα νομίζουμε ότι ξέρουν.

Δρ. Ν: Εντάξει, τώρα είναι η στιγμή ακριβώς πριν από τη γέννησή σου σ’ αυτήν τη ζωή. Πες μου, τι κάνεις; Α: Ακούω μουσική … Δρ. Ν: Τι είδους μουσική; Α: Ακούω τον μπαμπά, που παίζει δίσκους στο πικ-απ – αυτό τον χαλαρώνει πολύ – τον βοηθάει να σκέφτεται – έχω μια μικρή αγωνία γι’ αυτόν. Δρ. Ν: Γιατί; Α: (χαχανίζει). Νομίζει πως θέλει αγόρι, αλλά εγώ θα του αλλάξω γνώμη στο λεπτό!

Δρ. Ν: Άρα, αυτός είναι παραγωγικός χρόνος για σένα. Α : (με αποφασιστικότητα). Ναι, είμαι πολύ απασχολημένη με το να κάνω σχέδια για τη στιγμή που πλησιάζει, όταν θα μπω στον κόσμο σαν άνθρωπος και θα πάρω την πρώτη μου αναπνοή. Αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να συλλογιστώ ήρεμα τη νέα μου ζωή. Όταν βγω – θα τρέχω.