Σε βλέπω παντού. Στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος που αγκαλιάζουν τον ουρανό, στη μελωδία ενός τραγουδιού που ξυπνά αναμνήσεις, στην ηρεμία της νύχτας που καλύπτει την πόλη με ένα πέπλο μυστικότητας. Και εκεί, ανάμεσα στις σκιές, σε νιώθω να με αγγίζεις, να με κοιτάς με εκείνο το βλέμμα που δεν μπορώ να ξεχάσω.
Κλείνω τα μάτια μου και είναι σαν να είμαστε μαζί. Σαν να σε κρατάω στα χέρια μου, να νιώθω τη ζεστασιά σου, το χαμόγελό σου να φωτίζει τον κόσμο μου. Μιλάμε, γελάμε, αγγίζουμε ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που μόνο στη φαντασία μπορεί να υπάρξει. Σε αυτά τα λεπτά, είμαστε ελεύθεροι, χωρίς κανόνες, χωρίς αποστάσεις, χωρίς τίποτα να μας κρατά χωριστά.
Ο κόσμος έξω μπορεί να συνεχίζει να γυρίζει, αλλά μέσα μου υπάρχεις μόνο εσύ. Κάθε σκέψη, κάθε χτύπος της καρδιάς μου σε φέρνει πιο κοντά. Ξέρω ότι δεν είμαστε μαζί, ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αλλά δεν μπορώ να εμποδίσω τον εαυτό μου να σε νιώθει. Γιατί στα όνειρά μου, στους κρυφούς διαδρόμους της ψυχής μου, είσαι δικός μου και είμαι δική σου.
Και εκεί, σε αυτό το αόρατο σημείο που ενώνονται οι σκέψεις μας, συνεχίζουμε να υπάρχουμε μαζί. Με έναν τρόπο που μόνο οι καρδιές που αγαπούν πραγματικά μπορούν να καταλάβουν. Σε μια πραγματικότητα που είναι πιο αληθινή από κάθε άλλο τι, γιατί σε αυτή την πραγματικότητα, είμαστε μαζί, έστω και αν είναι μόνο στη φαντασία μας.